De nieuwe achternaam, Elena Ferrante

Vriendschappen onderhouden kan soms bijzonder lastig zijn, zeker als de omstandigheden voor twee vriendinnen uit elkaar lopen. 

Je krijgt dan te maken met jaloezie, schuldgevoelens, elkaar nodig hebben en elkaar wegduwen en deze gevoelens maken allemaal deel uit van de ingewikkelde vriendschap tussen Lila en Elena.

De nieuwe achternaam gaat naadloos verder waar De geniale vriendin ophield en binnen een paar pagina’s weet je weer wie iedereen is.

De geniale Lila is nu getrouwd met Stefano, maar de ontsnapping die ze graag wilde krijgt ze niet. Lila hoopte door te trouwen haar leven te veranderen, weg te kunnen uit haar jeugd waarin al haar ambities en mogelijkheden in de kiem werden gesmoord.

Waar echter de verloofde Stefano nog alles deed om Lila te plezieren, is de echtgenoot Stefano niet langer van plan dit te doen. Lila is zijn echtgenote en zij heeft zich te houden aan de regels die voor echtgenotes gelden. Zij is niet langer Lila, maar mevrouw Carracci en met die nieuwe achternaam komen nieuwe verplichtingen. 

Het huwelijk is vanaf het begin af aan verdoemd en Lila probeert alles om te ontspannen uit de kooi die haar gewelddadige huwelijk is, maar met weinig resultaat.

Elena worstelt ondertussen met haar eigen problemen. Ze studeert aan het gymnasium, maar voelt zich altijd een fraudeur. Ze is intelligent, maar niet met zo’n verbluffend soepele geest als Lila. Het spreken van Italiaans in plaats van het dialect gaat haar niet altijd gemakkelijk af en hoewel Elena leert om mee te doen met gesprekken over politiek en de situatie in de wereld, weet ze zelf wel dat ze niet genoeg algemene ontwikkeling heeft om dit echt goed te begrijpen.

Haar studie plaatst haar apart van de rest van de wijk en haar familie, haar ouders vragen haar bijvoorbeeld nooit naar wat ze doet. Niet omdat ze dat niet willen weten, maar omdat ze bang zijn dat ze het antwoord niet zullen begrijpen.

Gedetailleerd  wordt de complexe psychologie van de vriendschap tussen Lila en Elena beschreven en dit is bijzonder mooi gedaan.   

Het is Lila die Elena helpt om haar eindexamen met goede cijfers te halen, maar tegelijkertijd is ze jaloers op haar en laat ze aan alle kanten merken dat zij nu een getrouwde vrouw is en daarom dingen weet die Elena niet weet.

Elena voelt zich minderwaardig aan Lila en voelt zich schuldig over de mogelijkheden die zij nu heeft en die Lila nooit meer zal hebben, maar tegelijkertijd neemt ze Lila ook veel kwalijk, bijvoorbeeld dat Lila de aandacht krijgt van Nino Sarratore, terwijl Elena al jarenlang verliefd op hem is.

Elena vertelt het verhaal jaren later en zij kan de gebeurtenissen waar zij niet zelf bij was invullen doordat zij van Lila een aantal schriften heeft gekregen waarin Lila heeft opgeschreven wat ze heeft meegemaakt. Dit zorgt ervoor dat Elena gebeurtenissen van toen kan duiden, er kanttekeningen bij kan plaatsen en vooruit kan wijzen. Dit geeft een extra dimensie aan het verhaal, en het werkt erg goed.

De nieuwe achternaam was het wachten meer dan waard en ik ben erg blij dat de twee volgende delen van de Napolitaanse romans, Wie vlucht en wie blijft en Het verloren kind vanaf 2016 in Nederland zullen worden uitgegeven.

Originele Italiaanse titel: Storia del nuovo cognome

Uitgegeven in 2012

Nederlandse uitgave 2015 door uitgeverij Wereldbibliotheek

Nederlandse vertaling: Marieke van Laake

Bladzijdes: 473