Metronome, Lorànt Deutsch

Het Parijse metronetwerk is geweldig, en nog mooier zijn de namen van de stations. Vele kan ik herleiden, zoals veldslagen die Frankrijk heeft gevoerd die worden herdacht met stations als Sebastopol of Bir Hakeim en belangrijke mensen zoals Clemenceau of Rooseveld hebben ook een station.

Maar hoe zit het met stations als Louvre-Rivoli, Place d’Italie, Châtelet-les Halles en nog vele andere prachtige namen, waar we niet zo snel van weten wat er achter ligt?

Als je wel wilt weten waar de naam vandaan komt, wat er vroeger heeft gestaan en wat er is gebeurd, dan is Metronome het boek dat je moet lezen.

Aan de hand van twintig metrostations neemt Lorànt Deutsch ons mee in de 20 eeuwen geschiedenis van Frankrijk in het algemeen en Parijs in het bijzonder.

Het begon als een kleine Gallische nederzetting bij de Seine, dat uitgroeide tot een belangrijke centrum op een eilandje in de rivier, met mooie huizen aan de rechteroever en boomgaarden en kloosters op de linkeroever.

Langzaam werd Parijs de hoofdstad van het rijk en zag koningen komen en gaan. Merovingen, Karolingen, Capet, Valois, Bourbon, alles is langs geweest. Atilla de Hun heeft de stad nog bijna belegerd, er liggen Gallische strijders op de plek waar nu de Eiffeltoren staat, en verder heb je heiligen, tempeliers, martelaren en revolutionairen, moordpartijen en verraad, universiteiten, jaarmarkten, belegeringen en brand; alles heeft de stad gezien en meegemaakt. 

Metrostation Stalingrad, in Parijs

Deutsch vertelt niet alleen de geschiedenis in grote lijnen met smakelijke details en aanstekelijke humor, hij vertelt ook hoe Parijs er toen uitzag en bijna nog leuker: wat daar nu nog van over is. Eigenlijk is Metronome een boek dat je mee moet nemen als je naar Parijs gaat, zodat je zelf kunt kijken welke restanten er nog te vinden zijn van 20 eeuwen geschiedenis.

Originele Franse titel: Metronome, L’histoire de France au rythme du métro Parisien

Uitgegeven in 2009

Nederlandse uitgave 2011 door uitgeverij Thomas Rap

Nederlandse vertaling: Martine Woudt

Bladzijdes: 395