A shout in the ruins, Kevin Powers

In 1956 voelt George Seldom zijn einde naderen, hij is drieennegentig, en hij wil terug naar de plaats waar hij is opgegroeid. Hij heeft zijn ouders nooit gekend, maar is opgevoed bij een oude vrouw, in de jaren net na de burgeroorlog. 

Toen hij een jaar of twintig was, trok hij de wereld in zonder afscheid te nemen en zonder om te kijken. Hij heeft tragedie gekend en geluk, verlies en liefde en allerlei narigheid en onrecht dat je als zwarte man in het zuiden kon ervaren. Nu wil hij echter kijken of hij nog iets terug kan vinden van vroeger.

Het andere verhaal in dit boek speelt zich af in de tweede helft van de 19^e eeuw. Emily Reid groeit op op de plantage van haar vader en zal uiteindelijk trouwen met Levallois, de eigenaar van een plantage vlakbij. 

Levallois is een manipulatieve man die altijd de zwakke plek zoekt van mensen om hen op die manier te dwingen mee te werken. Als Emily’s vader als soldaat de oorlog ingaat en gewond terugkomt, blijkt dat Levallois in zijn afwezigheid ervoor heeft gezorgd dat hij voortaan in de streek aan de touwtjes trekt en dat de rol van Bob Reid is uitgespeeld.

Emily is niet gelukkig in haar huwelijk, en zal uiteindelijk verschrikkelijk wraak nemen. Maar tegelijkertijd is zij geen willoos slachtoffer, als kind gebruikte ze haar macht al zoals het haar uitkwam en later liet ze zich maar al te graag leiden door Levallois. Ze deinst er niet voor terug om anderen te gebruiken voor haar eigen doeleinden. Je zou kunnen zeggen dat Emily en Levallois elkaar verdienden.

Jammer genoeg blijven deze twee onaangename mensen nooit op zichzelf, maar beïnvloeden ze ook de mensen om zich heen. De slaven Rawls en Nurse hebben eerst weinig hoop om elkaar ooit nog terug te zien als Nurse door haar eigenaar wordt verkocht, maar als Levallois hen beiden heeft gekocht, kennen ze toch enkele gelukkige jaren. Ze dromen ervan om weg te trekken en als ze na de burgeroorlog eenmaal bevrijd zijn, lijkt niets hun vertrek en verdere leven in de weg te staan. Maar zo gemakkelijk is het natuurlijk nooit.

Dit boek speelt zich af in Virginia, in twee verschillende periodes en dit wordt elk hoofdstuk af gewisseld. Nu is dit iets dat schrijvers wel vaker doen, maar het knappe hier is dat elke verhaallijn een ander ritme en een andere snelheid heeft en daarom ook echt anders aanvoelt.

In het verhaal van George voel je de weemoed van een oude man die terugkijkt op zijn leven. Hij voelt verdriet en spijt over de mensen die hij heeft verloren en de foute keuzes die hij heeft gemaakt. 

Hij heeft de wereld zien veranderen, van de jongen die hij kende die de gebroeders Wright hun eerste vlucht zag maken tot de zwarte piloot die hij spreekt in de trein.

In het andere verhaal zit je echter midden in de actie. Je voelt de wanhoop van Rawls die snakt naar bewegingsvrijheid en die vooral zijn Nurse terug wil vinden.

De burgeroorlog en de verschrikkingen van de bezetting van het zuiden, de achteloze wreedheid van de slavernij, de machinaties van slechte mannen en de cyclus van geweld, wraak en vergelding grijpen allemaal in elkaar en vormen een wervelend geheel.

Kevin Powers is erin geslaagd om mensen te creëren die je in je hart raken en soms je hart breken. Niet Emily en Levallois, die elkaar verdienden wat mij betreft, maar George en Lottie en haar man, Spanish Jim en John Talbot en iedereen die niet alleen genoemd wordt, maar ook echt aandacht krijgt. Kevin Powers houdt van zijn personages, dat is duidelijk te merken.

Voor mij sprong ook Edgar Seldom eruit, die te midden van al dat geweld en bloed nog in staat is om een kind te redden en met die goede daad je een beetje vertrouwen in de mensheid teruggeeft.

Ondanks de twee lijnen en de verschillende sferen is er toch een eenheid in dit boek. Het noodlot weeft draden en smeedt mensen aaneen in ontmoetingen en handelingen, acties en reacties, zelfs al beseffen ze dat niet altijd.

Helemaal fijn is dat het einde niet keurig is rondgebreid en afgerond, er zijn losse eindjes en ontmoetingen die nooit hebben plaatsgevonden en vergeving die niet meer gevraagd kan worden. Het noodlot is soms wreed en willekeurig en niet iedereen krijgt wat hij of zij verdient. Maar dat maakt voor mij een boek levensechter en meer de moeite waard dan een boek waarin op het einde alles keurig is rondgebreid.

A shout in the ruins is een prachtig boek waarvan ik erg blij ben dat ik het op Schiphol heb meegenomen, al had ik er eigenlijk geen plek voor in de koffer! Ik was blij te lezen dat Kevin Powers nog een boek heeft geschreven The yellow birds, want van deze man wil ik meer lezen.

Uitgegeven in 2018

Nog geen Nederlandse vertaling