Boekentip op zondag (7/18)

Napels is een geweldige, heerlijke en overweldigende stad, waar alles uitvergroot lijkt te zijn. De armoede is heviger, de kleuren feller en de levendigheid op straat is regelrechte anarchie.  

Napels was de hoofdstad toen Napels nog een koninkrijk was, maar heeft de boot gemist sinds de eenwording in 1860, zeggen ze zelf. Een voormalige hoofdstad met ontelbare monumenten, waar corruptie en vervuiling en verval overal zichtbaar zijn en waar de Vesuvius altijd op de loer ligt.

Als je ontelbare keren bezet bent geweest, zeg je ja en amen tegen de machthebbers, maar doe je ondertussen wat je zelf wilt. En als je daarbij je buurman een loer kunt draaien is het helemaal mooi. En aan gemaakte afspraken hoef je je natuurlijk niet te houden.

In Napels geldt maar één ding, en dat is trouw aan je familie en je stad. En aan voetbalclub Napoli natuurlijk. En aan Maradona, die tot op de dag van vandaag zijn eigen plek inneemt onder de Napolitaanse heiligen.

Tegelijkertijd is Napels een stad vol schoonheid, vriendelijkheid en saamhorigheid en wordt er overduidelijk genoten van het leven en het heerlijke eten.

Gert Hage woont sinds 2003 een groot deel van de tijd in Napels en heeft er de stad goed leren kennen. Zijn boek vertelt over de mensen in de stad, de geschiedenis en laat zien dat Napels zowel het mooiste als het slechtste in Italië in zich verenigt. 

Dit was een uitstekende voorbereiding op mijn trip naar Napels en ik heb van het boek genoten. Goed geschreven en vol heerlijke anecdotes en details; helemaal geweldig.

Uitgegeven in 2016 door uitgeverij Nieuw Amsterdam

Bladzijdes: 195