The other Bennet sister, Janice Hadlow

In Pride and Prejudice gaat de meeste sympathie en aandacht uit naar de twee oudste meisjes, Jane en Lizzy. Ook de jongste, Lydia, krijgt haar portie aandacht, want daar zorgt ze zelf wel voor.

De middelste dochter, Mary, wordt in het boek eigenlijk vergeten en wat we van haar te weten komen, zorgt ervoor dat je haar ook niet heel aardig vindt. 

In The other Bennet sister staat Mary echter centraal en zie we de gebeurtenissen door haar ogen.

Mevrouw Bennet heeft maar één doel in haar leven, en dat is ervoor te zorgen dat al haar dochters trouwen. En aangezien ze geen geld hebben, moeten de meisjes mooi zijn. Jane wordt beschouwd als een schoonheid en ook Lizzy heeft charme genoeg om een goede partij aan te trekken. 

Maar als je charme noch schoonheid bezit, heeft mevrouw Bennet weinig aandacht voor je, zoals Mary maar al te duidelijk merkt als ze nog een kind is. 

Nooit kijkt haar moeder vol affectie naar haar en een compliment of een vriendelijk woord blijft er voor haar niet over. Als blijkt dat ze dan ook nog een bril moet dragen weet haar moeder het zeker, een huwelijk zal er voor Mary niet inzitten, dus waar doet ze nog enige moeite voor?

Als kind had ze een goede band met haar twee oudste zussen, maar naarmate Mary meer en meer besefte dat ze wat iedereen betreft de mindere was, trok ze zich terug. De twee jongsten, Kitty en Lydia hadden ook geen enkele behoefte aan haar gezelschap.

Mary probeert soelaas te vinden in haar muziek, maar haar serieuze natuur en plichtsgetrouw studeren zorgen wel voor een goede techniek, maar de luisteraar beleeft er niet heel veel plezier aan. En als ze eerlijk is, Mary zelf ook niet. Maar ze weet niet hoe ze dit moet oplossen en ploetert ze dus verder.

Ze houdt van lezen en wil haar geest scherpen, en mag gebruik maken van de bibliotheek van haar vader, maar die stelt verder geen enkele belangstelling is wat ze leest of waarom ze bepaalde boeken bestudeert, laat staan dat hij haar van advies dient of tot steun is. Hij vindt Mary maar matig interessant en is er de man niet naar om zich moeite te geven voor iemand die hem niet boeit, zelfs al is het zijn eigen dochter.

Zo verlopen de jaren en hoewel Mary even denkt dat een huwelijk tussen haar en meneer Collins wel zou kunnen werken, heeft ze het nakijken als Charlotte Lucas er met die buit vandoor gaat en Mary opnieuw aan de zijkant staat te wachten.

Als meneer Bennet overlijdt, en het echtpaar Collins Longbourn overneemt, moeten mevrouw Bennet en Mary onderdak vinden. In de eerste instantie is dit bij Jane, maar al snel merkt Mary dat ze hier ook geen mogelijkheid heeft om gelukkig te worden. Jane is vriendelijk tegen iedereen, maar er ligt geen echte hartelijkheid tegenover Mary aan ten grondslag. Bovendien is er de bittere Caroline Bingley die de koningin is van de onderhandse rotopmerkingen en in Mary een dankbaar slachtoffer vindt.  

Mary logeert ook bij Lizzy, maar hier wordt duidelijk dat er binnen het kringetje van Darcy en Lizzy geen ruimte is voor iemand anders en dat Mary wordt geduld, meer niet.

Mary logeert daarna enige tijd bij meneer en mevrouw Collins in haar oude huis Longbourn, maar pas als ze naar oom en tante Gardiner in Londen zal gaan, vindt Mary de moed en de mogelijkheden om zich te ontwikkelen tot iemand die ook het geluk zal vinden.

Een schrijver die een vervolg op een geliefd boek schrijft, heeft een moeilijke taak. Iedereen heeft een bepaald beeld van de personages en als de nieuwe schrijver niet aan dat beeld voldoet, vindt je het als lezer vaak niks. In dit geval is dat probleem er niet, omdat Jane Austen zo weinig aandacht aan Mary besteedt. Janice Hadlow had dus alle kans om haar personage en karakter helemaal zelf in te vullen en een mooie verklaring te bieden voor bepaalde scenes met Mary die we wel uit het originele boek kennen.

In dit geval kloppen alle historische details en ook de schrijfstijl lijkt voldoende op die van Jane Austen om het in die tijd te plaatsen, zonder dat het een slechte kopie is. Heel mooi komen sommige stukken dialoog of bepaalde opmerkingen uit Pride and Prejudice terug in dit boek en dit is naadloos gedaan.

Origineel is vooral de manier waarop we de bekende gebeurtenissen nu in een nieuw licht zien, de sympathieke meneer Bennet is nu een afwezige vader die zich weinig aan zijn eigen dochters gelegen laat liggen en mevrouw Bennet is in het beste geval dwaas en onnadenkend, en in het ergste geval harteloos.  

In Pride and Prejudice waren tante en oom Gardiner al de meest fijne, beschaafde en verstandige mensen uit de hele familie en die reputatie maken ze ook nu meer dan waar. Het is de wijze raad en de vriendelijke aanmoediging van tante Gardiner die ervoor zorgen dat Mary uit haar schulp kruipt. Het is dan ook niet voor niets dat als Mary uiteindelijk haar eigen huishouding kan stichten, het hartelijke en gezellige huis van de Gardiners haar voorbeeld is, en niet dat van haar eigen ouders.

Janice Hadlow heeft een prestatie van formaat geleverd met dit boek. Letterlijk, want het is 655 pagina’s. Maar ik heb me er geen minuut mee verveeld en vanaf de eerste tot de laatste bladzijde zat ik er volkomen in. Heel knap om een boek te schrijven dat je het origineel in een nieuw licht laat zien en zeer origineel is. Mary Bennet is denk ik mijn lievelings-Bennet geworden door dit meeslepende en ontroerende verhaal.

Uitgegeven in 2020

Nog geen Nederlandse vertaling