Dit en dat, september 2020

Hoewel de musea open zijn, heb ik er helaas nog niet zoveel van kunnen zien als ik had gewild. School kost door alle aanpassingen en dingen die spelen meer tijd en energie dan voorgaande jaren, en laatst had ik een reservering staan, maar die moest ik afzeggen omdat ik verkouden was geworden. 

Kortom, ik had jullie heel graag iets over een mooie tentoonstelling willen vertellen, maar dat zit er helaas nog niet in. Hopelijk binnenkort weer, want ik heb wel wat in de planning staan. 

Bijzondere foto's

Ondertussen ga ik veel wandelen en fietsen (als ik niet thuis ben omdat ik ziek ben en dus in thuisquarantaine zit) en bijna altijd neem ik de camera mee. Ik probeer om elke keer weer opnieuw iets te vinden dat mijn aandacht trekt. 

In dit geval was het deze vreemde combinatie van vogelhuisje en plastic flamingo. Ik heb werkelijk geen idee wie of waarom dit bij elkaar heeft gezet, maar het leverde iig wel een grappige foto op. 

Ziek zijn, testen en nog wat gedoe

Je kunt er natuurlijk op wachten in het onderwijs, als je met 1300 mensen dagelijks in één gebouw zit, gaan er nogal wat virussen rond. Dat hoeft niet meteen Corona te zijn, ik ben altijd meerdere keren verkouden in het schooljaar. Dat op dit moment alle ramen en deuren steeds moeten open staan, helpt ook niet altijd mee! :-) 

Vorige weekend was ik (voor de 2e keer dit schoojaar) verkouden geworden en dat betekende dat ik moest thuis blijven. Snotteren, keelpijn, hoesten, geen stem etc., noem het maar op. Ik vermoedde gewone verkoudheid, maar aangezien we best wel wat besmettingen hebben bij ons op school, wilde ik geen enkel risico nemen.

Ik had zondagavond al gebeld voor een testafspraak en had er één staan voor woensdagmiddag. Maandag ging de voorrangsregeling voor het onderwijs en de zorg in, dus ik heb maandag en dinsdag meerdere malen gebeld in de hoop een snellere afspraak te kunnen krijgen. Helaas, ik kwam er gewoon niet doorheen. Elke keer kreeg ik te horen 'Er zijn zoveel aanvragen dat we u niet te woord kunnen staan'. 

Woensdag naar mijn gewone afspraak gegaan en het formulier van mijn werkgever meegenomen, in de hoop dat ik dan tenminste mijn uitslag sneller zou kunnen krijgen. Dat bleek ook ijdele hoop, dat kon alleen als ik via het prioriteitennummer had gebeld en dan had ik bovendien naar een testlocatie in Lelystad of Emmeloord moeten rijden, want waar ik nu was, was geen voorrangsteststraat. (daar is volgens mij nooit iets over gezegd, maar het kan zijn dat ik die informatie gemist heb). 

Enfin, jammer dan, niks aan te doen. Ik was toch nog niet klachtenvrij, dus de hoop om donderdag naar school te kunnen had ik al niet meer, maar wel dat ik donderdag op tijd de uitslag zou krijgen zodat ik vrijdag weer les zou kunnen geven. Helaas, ook dit is niet gelukt. De uitslag kwam pas laat gisteravond, dus iedereen was al op de hoogte gesteld dat mijn lessen niet door zouden gaan (en probeer dan maar om alle leerlingen wel in de les te krijgen, dat lukt je nooit!). Gelukkig kon ik allerlei dingen klaar zetten in classroom, de online werkplek, dat is beter dan niks. 

Ik denk dat we kunnen concluderen dat het nog niet helemaal goed gaat met dat testen, hoewel ik ook moet zeggen dat de organisatie tijdens het testen zelf uitstekend is. De test zelf is ook geen probleem, lichtelijk onaangenaam, erger dan dat is het niet. 

Gelukkig kan ik maandag wel weer echt aan het werk. Ik vrees alleen een beetje voor de echte kou en regen en de volgende verkoudheid die eraan komt, want wat gaat er dan nog allemaal gebeuren? (ik denk dat ik bij test nummer vijf taart meeneem oid). 

Naaiproject (met de hand)

Ik houd altijd van een handwerkproject, zeker nu de winter er   weer aankomt. Op de een of andere manier was ik op YouTube terecht gekomen bij allerlei mensen die historische  kleding maken, vaak ook met historisch verantwoorde materialen en werkwijzen. 

Geïnspireerd besloot ik ook weer eens te gaan naaien, en aangezien ik hier niet heel bedreven in ben, besloot ik voor een project te gaan dat binnen mijn vermogen ligt. Ik ga dus een tas maken. Niet heel historisch dus, hoewel ik het wel helemaal met de hand ga naaien. De naaimachine en ik zijn geen grote vrienden van elkaar. 

Ik heb stof gehaald (en een heleboel fournituren), heb patroondelen getekend en geknipt en de stof is ook al geknipt. Nu kan het naaien beginnen. Heerlijk om te doen en met een beetje goede wil eindig ik met een unieke tas. 

De roze katoen komt aan de buitenkant,
het snoezige bedrukte katoentje is de voering.