Een vlot herstel

Marius met de kraag.
Dit was van korte duur...

Marius had een raar bultje op zijn kop, dat waarschijnlijk niet kwaadaardig was, maar wel onsmakelijk en lastig. Dat bultje moest dus weggehaald worden en ik had een afspraak gemaakt in de Meivakantie, zodat ik thuis was en goed op hem kon passen. 

Ik moest hem nuchter houden en hem 's ochtends vóór negen uur brengen. Hij stond als eerste ingepland. Hem wegbrengen vond ik vreselijk en ik denk dat hij merkte dat er iets bijzonders aan de hand was. Normaliter miauwt hij heel veel in de reismand naar de dierenarts, maar nu zei hij geen woord. Alleen toen ik Frans tegen hem sprak, reageerde hij een enkele keer (mijn kat houdt van Frans, daar vertel ik nog wel eens over). 

Ik was eerlijk gezegd vreselijk van streek toen ik de mand aan de assistente overgaf en zij beloofde mij te bellen zodra de ingreep was afgelopen. Meestal mag je zelf rond een uur of twaalf bellen en om een uur of vier kun je de poes weer ophalen, die dan als het goed is uit de narcose is en veilig weer mee naar huis kan. 

In dit geval liep dat schema een beetje anders, aangezien Marius na de operatie erg kwaad was en weigerde in de uitslaapkooi te gaan. Hij wilde alleen in zijn eigen reismand liggen, maar daar kon hij natuurlijk niet de hele middag in liggen. Ik mocht Marius dan ook al voor twaalf uur ophalen. 

Ik heb hem natuurlijk meteen meegenomen en ik had thuis beslist geen boze poes, maar wel een heel suffe kat die nog half onder narcose was. Hoe hij in die staat blijkbaar toch een heel misbaar heeft kunnen maken bij de dierenarts, weet ik niet, maar het was genoeg om vroeger naar huis te mogen. 

Toen ik hem uit de mand tilde, heb ik hem een opblaasbare kraag omgedaan. Na een operatie krijgen dieren vaak zo'n kap om, die moet voorkomen dat ze aan de wond zitten. Zo'n plastic kap leek me een verschrikking, dus ik had een opblaasbare donut gekocht, die je met klittenband goed vast kunt maken. Tsja, het zal niemand verbazen dat dit bij Marius niet werkte. Binnen tien minuten had hij die kraag al twee keer afgekregen, ondanks zijn versufte staat. Ik heb hem voorlopig dus maar zonder kraag gelaten. 

Marius zwalkte door het huis, sliep in zijn iglo, wilde op het bureau springen en viel er vanaf, en heeft een uur naast mij op de bank gelegen. Langzamerhand zag ik zijn lopen wat zekerder worden en viel hij niet meer om. Langzaam werden ook zijn ogen weer wat helderder. Het was een heerlijke dag, dus ik had de balkondeur open. Op een gegeven moment lag Marius ook even in de zon. Hij kon zijn ogen maar amper openhouden, maar dit leek hem goed te doen. 

Marius wilde wel even wat brokjes in saus (geserveerd op het balkon)
Een teken dat hij zich wat beter begon te voelen. 

Later die middag wilde hij alweer eten (nou ja, saus likken) en drinken. En hij kon weer op het bed springen zonder er vanaf te vallen. 

In de dagen erna ging het herstel spoedig. Pijnstiller verborg ik in de yoghurt, dan ging het zonder problemen naar binnen. En die kraag? Die is niet meer om zijn nekje gegaan, we hebben het gewoon zonder gedaan, hij zat ook helemaal niet aan de wond, dus het was niet nodig. 

De wond is goed genezen en Marius is ondertussen helemaal hersteld van zijn operatie. Alleen de vacht op zijn kop is nog niet helemaal goed terug gegroeid!