Twee teleurstellende boeken en één geweldige serie

Het overkomt me niet vaak maar nu dus wel, ik heb geen tijd gehad om een goede bespreking te maken van een boek dat ik heb gelezen. We zijn op school bezig met de afronding van het schooljaar, dus we hadden examen, tweede tijdvak examen, toetsweek, deze week rapportvergaderingen en derde tijdvak examen. Plus alles wat er nog bij komt kijken om een schooljaar goed af te sluiten en alvast weer dingen te regelen en te organiseren voor het nieuwe schooljaar. 

Allemaal niet erg, maar het zorgt er wel voor dat bloggen even minder mogelijk was. Lezen lukte nog wel tussen de bedrijven door, maar schrijven wat minder. Daarom vandaag een paar korte stukjes over boeken, twee die me tegenvielen en een serie die ik helemaal geweldig vind. 

Allereerst de twee boeken die me tegenvielen. Beide zijn historische romans, maar helaas had ik met allebei een probleem. 

Het bal der gekken van Victoria Mas is een Franse roman die zich tijdens het Belle Epoque in Parijs afspeelt. Mijn favoriete periode in één van mijn favoriete steden, dat kon mooi worden. Bovendien had het boek de Prix Renaudot in 2019 gewonnen, dus mijn verwachtingen waren hoog gespannen. Helaas, in plaats een mooie literaire roman kreeg ik slecht geschreven en melodramatisch geneuzel. 

Ik houd niet van beschrijvingen waar steeds heel veel bijvoeglijke naamwoorden worden gebruikt. Ook de tegenwoordige tijd vind ik vaak storend.  

Genevieve, zoals altijd kaarsrecht in haar witte verpleegstersuniform, haar blonde haar opgestoken in een knot, heeft iets intimiderends.

Ik vond het gegeven van dit boek, de positie van vrouwen en de manier waarop vrouwen die niet in de mal van de maatschappij pasten vaak werden weggezet in een psychiatrische inrichting, interessant. Maar omdat het zo slecht geschreven was, heb ik het niet met plezier gelezen. 

(Le bal des folles 2019, Nederlandse uitgave  in 2021 door uitgeverij Spectrum, vertaling Andreas Dijkzeul, bladzijdes: 239)

Het tweede boek was van de Italiaanse schrijfster Manuela Piemonte en heet De kinderkolonie. Dit ging over een voor mij onbekend maar interessant stukje geschiedenis, namelijk de kinderen die in de Italiaanse kolonie Libie door Mussolini naar Italie werden gehaald onder het voorwendsel van een vakantie, maar in werkelijkheid om tot goede fascisten te worden opgevoed. 

Dit is het verhaal van drie zusjes, Sara, Angela en Marguerita, die in 1939 naar Italie worden gehaald. In de kinderkolonie is er vooral strenge discipline en karig voedsel en contact met hun ouders is er niet meer. Als de oorlog uitbreekt, wordt de situatie steeds nijpender. 

Ik aarzelde toen ik dit boek kocht, omdat de voorkant me deed denken aan de boeken van Diney Costeloe, die ik echt afschuwelijk slecht vind, maar het onderwerp trok me over de streep. Helaas, een foute gok. Geen superslechte schrijfstijl, geen overbodige bijvoeglijke naamwoorden, maar wel een fragmentarisch verhaal waarin heel veel niet duidelijk wordt. 

Veel wordt namelijk gezien vanuit de meisjes die te jong zijn om veel te begrijpen van wat er met hen gebeurt, maar omdat het hierbij blijft, blijft ook veel van het verhaal aan de oppervlakte en komt er nooit een echt diepere laag. 

Manuela Piemonte heeft geprobeerd met krantenkoppen en stukken uit het handboek voor de kinderkolonies wel enige diepte aan te brengen, maar er zat weinig lijn in het verhaal en het was een beetje vergeefse moeite. Jammer, maar wat mij betreft was dit boek niet goed genoeg. 

(Amazzoni  2021, Nederlandse uitgave 2021 door uitgeverij Ambo/Anthos, Nederlandse vertaling Saskia Peterzon-Kotte, bladzijdes: 330)

Mijn Charlie Parker-plankje

Gelukkig zijn er ook schrijvers die je nooit teleurstellen en één daarvan is John Connolly, met zijn serie over privé-detective Charlie Parker. 

Ik las de boeken van John Connolly al jaren geleden, maar op een gegeven moment werden ze niet meer vertaald en verloor ik ze een beetje uit het oog. Ik begon dit jaar met herlezen en besefte dat er nog een heleboel nieuwe boeken in de serie waren uitgekomen. In de afgelopen maanden heb ik deze allemaal gekocht en gelezen en ik heb ervan genoten. 

Charlie Parker was een politieagent in New York, toen zijn vrouw en dochter werden vermoord. Hij gaat werken als privé-detective en komt tijdens zijn zaken steeds dichter bij de moordenaar van zijn vrouw, maar ook steeds dichter bij wie hij zelf is. Of liever misschien, wat hijzelf is, want het is duidelijk dat Charlie Parker geen gewone man is, maar lijntjes heeft naar andere werelden en een rol te spelen heeft in wat er nog gaat komen. 

Ik denk dat John Connolly een compleet nieuw en origineel genre heeft geschapen, de bovennatuurlijke detective/thriller. Ik vind het bovennatuurlijke aspect interessant en goed gedaan, want er blijft namelijk genoeg twijfel over voor de mensen die er niets mee hebben om een rationele verklaring te vinden. 

Charlie Parker is een goed mens, die in moeilijke situaties terecht komt. Hij wordt terzijde gestaan door Angel en Louis, voormalig dief en voormalig huurmoordenaar die nu aan de zijde van de engelen opereren. Hoewel de engelen er nog niet helemaal uit zijn of ze dat wel zo'n goed idee vinden. (dit laatste is een beetje een parafrasering van John Connolly, want ik kan het exacte citaat niet terugvinden.)

Verder zijn er de gebroeders Fulci, rabbi Epstein, de moordenaar die de Verzamelaar wordt genoemd, FBI agent Ross, en nog vele anderen die met heel veel nuance worden beschreven en tot leven komen op de pagina's. 

De zaken hebben een uitstekend plot, geweldige personages, goede dialogen en ondanks alle bovennatuurlijke zaken een grote geloofwaardigheid, iets dat bijzonder knap is. Ik heb er geen enkele moeite mee om mee te gaan in het universum van Charlie Parker. 

De eerste boeken worden beschreven vanuit de eerste persoon, vanuit het oogpunt van Charlie Parker zelf. Op een gegeven moment worden de verhalen verteld in de derde persoon, waardoor we ook zien hoe andere mensen op Charlie Parker reageren en hoe hij op hen overkomt. 

Ik heb op dit moment nog twee boeken in de serie liggen, The dirty south, dat helemaal teruggrijpt op het begin van Charlie Parkers verhaal en het boek dat deze week nieuw uitkomt The nameless ones. 

Je kunt de boeken lezen als losstaande delen, maar ik zou je aanraden ze gewoon op volgorde te lezen, omdat er namelijk binnen de serie van 20 boeken personages en verhaallijnen terugkomen en enkele boeken ook weer een afzonderlijk verhaal vormen. 

John Connolly is een fantastische schrijver en ik kan de Charlie Parker serie niet genoeg de hemel in prijzen!