Het verdwenen leven van Esme Lennox, Maggie O'Farrell

Iris krijgt bericht van de Cauldstone inrichting dat ze haar oudtante Esme Lennox moet komen ophalen, want de inrichting gaat dicht. Iris heeft echter geen idee dat ze een oudtante had en weet dan ook niet wat ze met haar aanmoet. Ze wil haar eerst naar een opvangtehuis brengen, maar als ze die ellende van dichtbij ziet, neemt ze de oude dame toch maar mee naar huis.
De enige die weet dat Esme bestaat en wat er precies is gebeurd is Kitty Lennox, de oma van Iris en de zuster van Esme. Kitty heeft echter Alzheimer en zij weet alleen nog dat er sprake was van verdriet, verraad en problemen tussen de zussen.

In de jaren ’90 werden in Groot Brittannië heel wat psychiatrische inrichtingen gesloten. Voor de bewoners werd zo goed en zo kwaad als dat ging nieuwe opvang geregeld en dat was dat. Het bleek echter dat een aantal van die oude bewoners helemaal niet gek waren en ook nooit gek waren geweest. Zij waren alleen het slachtoffer geworden van de psychiatrische wetten waarbij tot vrij recent alleen de handtekening van een huisarts nodig was om iemand op te laten nemen in een psychiatrische inrichting. Dit was niet ongewoon. De meeste wetten over de zorg voor krankzinnigen kwamen uit de 19^e eeuw toen men dacht dat men vooral de maatschappij tegen deze mensen moest beschermen. In Nederland bijvoorbeeld is pas in 1994 de wet voor gedwongen opnames aangepast.

Dit is de historische achtergrond die Maggie O’Farrell heeft gebruikt voor deze roman.

Het verdwenen leven van Esme Lennox begint in India, waar het gezin Lennox woont. De beide meisjes, Kitty en Esme groeien hier op. Er was ook nog een broertje, maar een cholera-epidemie kostte hem en de Ayah het leven. Esme loopt hierbij een grote schok op, want zij is degene die haar broertje vindt en vele uren met haar gestorven broertje in haar armen zit.

Als de familie teruggaat naar Schotland moeten de meisjes zich aanpassen en voor de creatieve, fantasierijke en eigenzinnige Esme is dit niet gemakkelijk. Ze wil geen echtgenoot, ze wil doorleren en haar eigen leven leiden, maar hier is in het kleinburgerlijke milieu geen plaats voor. Tijdens een feestje krijgt ze een tweede schok te verwerken en daarna komt de inrichting.

Heel knap kom je als lezer beetje bij beetje te weten wat er is gebeurd, door de herinneringen van Esme en Kitty en hoewel je op een gegeven moment wel een vermoeden krijgt, blijft de ware toedracht tot het einde toe onduidelijk.
Het verhaal van Iris vond ik wat minder interessant, maar als achtergrond en tegenwicht voor Esme’s verhaal voldeed het wel.
Deze uitgave lag voor 7 euro 50 bij de boekhandel en als eerste kennismaking met Maggie O’Farrell vond ik het zeker de moeite waard. Ik denk dat ik nog wel een paar boeken van haar zou willen lezen (tips daarvoor zijn trouwens welkom!)

Originele titel: The vanishing act of Esme Lennox

Oorspronkelijk uitgegeven in 2006
Nederlandse uitgave 2007 door uitgeverij Artemis en Co
Vertaling: Noor Koch
Bladzijdes 232