Wit als melk, rood als bloed, Alessandro D'Avenia

Leo is een gewone 16 jarige. Hij gaat met tegenzin naar school, voetbalt met zijn vrienden en heeft een wrakke scooter waar hij de remmen van moet laten maken.
Leo is verliefd op Beatrice, maar durft haar niet aan te spreken. Zelfs zijn beste vriendin Sylvia kan hem hierbij niet helpen.
Over het algemeen vindt Leo de school maar niets, maar dan komt er een vervanger lesgeven. Deze nieuwe docent geschiedenis en filosofie weet de kinderen te raken, weet zelfs Leo aan het werk te krijgen zodat hij vrijwillig opdrachten maakt waar je niet eens een cijfer voor krijgt. ‘De dromer’, zoals de leerlingen deze docent noemen, zegt dat je moet proberen je dromen waar te maken. Leo neemt dit ter harte, maar net als hij serieus werk van Beatrice wil maken, hoort hij dat ze leukemie heeft. Leo moet nu de moed zien te vinden om hier mee om te gaan en moet hij zijn stem zien te vinden om zijn dromen waar te maken.

Ik weet niet precies hoe Italiaanse schrijvers het doen, maar het lukt ze elke keer weer. Het lukt ze om je mee te nemen in de wereld die zij scheppen, om mensen zo duidelijk neer te zetten dat je ze vóór je ziet en ze voor je gaan leven. In Italiaanse romans van de laatste jaren wordt vaak de wereld van de jong-volwassenen beschreven (Vissen voeren , Zo ook op aarde), en dit boek is daar opnieuw een heel mooi voorbeeld van.

Leo moet opgroeien en volwassen worden, sneller dan hij zou willen als Beatrice ziek blijkt te zijn. Dit gaat met vallen en opstaan, maar gelukkig heeft hij zijn ouders, Sylvia, de Dromer en zijn vriend Niko. Als Leo zichzelf begint te vinden, moet hij de relaties met de mensen om hem heen ook opnieuw definiëren. 

Wit als melk, rood als bloed is het debuut van Alessandro D’Avenia, maar gelukkig heb ik het tweede boek dat door hem is geschreven ook al in huis.

Iemand die in staat is om dit soort boeken te schrijven zonder sentimenteel te worden en toch grote thema’s als leven en dood en zingeving weet te beschrijven, is wat mij betreft een goed schrijver.

Originele titel: Bianca come il latte, rossa come il sangue (Italiaans)

Gepubliceerd in 2010
Nederlandse uitgave 2011 door uitgeverij Cargo
Vertaling: Manon Smits
Bladzijdes: 251