Solitude, Jeroen Thijssen

Welke geheimen liggen er verborgen in het verleden, welke geheimen zijn er te vinden in het verre Indië?

Robert en Frank Bramme zijn opgevoed door hun grootvader Simon. Hun moeder is gestorven en wat er met hun vader is gebeurd is niet bekend. Grootvader had een plantage in Indië, maar na de onafhankelijkheid is hij naar Nederland terug gekomen. Hij vertelt verder nooit iets over het verleden. Eigenlijk hebben de jongens geen idee waar ze vandaan komen.

Als grootvader in een verzorgingstehuis terecht komt, moeten de spullen in het huis uitgezocht worden. Er komen papieren en brieven tevoorschijn die te maken hebben met het Indische verleden. Frank, de jongste broer heeft zijn kandidaats geschiedenis gedaan en wil de papieren uitzoeken en een boek schrijven over de familiegeschiedenis. Robert hoopt ergens dat er nog een bewijs te vinden is dat de plantage die de familie had in Indië, nog van hen is.

Frank komt erachter dat in 1894 de twee broers Hendrik en Theo Bramme dienst in het leger namen en naar Indië werden gestuurd. Ze vochten in Lombok en konden daarna zich voorgoed vestigen in de kolonie, de een kocht de plantage Solitude, de ander werd eigenaar van een krant in Batavia en werkte als journalist.

Waarom vertrokken Hendrik en Theo naar Indië, welk lot wilden zij ontlopen? Hoe is het afgelopen met Hendrik en Theo en hun familie? Hoe heeft Simon de plantage verloren en welke rol speelde de geheimzinnige generaal Meertens? En achter welke geheimen komen Frank en Robert als zij zelf naar Solitude afreizen?

Jeroen Thijssen heeft verschillende jaren gewerkt aan deze roman en dat is goed te merken, de historische achtergrond is uitstekend uitgewerkt.

Ik houd van historische romans waarin niet teveel wordt uitgelegd, maar waarin terloops duidelijk wordt wat de kenmerken van die periode waren. Solitude voldoet daar heel mooi aan. De sfeer in de kolonie en de verhouding tussen Nederlandse kolonialen en inlanders wordt op dezelfde manier heel indringend duidelijk, zonder dat er van alles wordt uitgelegd en de vaart uit het verhaal gehaald wordt.

Jeroen Thijssen beheerst de kunst om veel dingen niet expliciet te vertellen, maar toespelingen te geven, zodat de lezer de rest zelf mag invullen. Dat leest heel erg prettig. 

Solitude speelt zich afwisselend af in het verleden (1894-1919) en het nu (1979-1980). Hierdoor komen we steeds een stukje verder in de geschiedenis en wordt langzaam duidelijk wat er nu aan de hand was met Hendrik en Theo en wat de 'erfenis' van Robert en Frank inhoudt. Het verhaal is hiermee mooi opgebouwd en de laatste wending op de allerlaatste bladzijde zag ik niet aankomen. Ik vind het altijd leuk als een boek me verrast.

Kortom: een prachtige historische roman waar je echt even de tijd voor moet nemen, want wegleggen lukt niet.

Uitgegeven in 2014 door uitgeverij Nieuw Amsterdam

Bladzijdes: 463