The sense of an ending, Julian Barnes

Getuigen zijn nooit heel erg betrouwbaar en je kunt je afvragen of jij zelf misschien niet de meest onbetrouwbare getuige bent. Iedereen kijkt namelijk niet alleen van uit zijn of haar eigen standpunt naar de gebeurtenissen, we vervormen de gebeurtenissen ook in onze herinneringen. De scherpe kantjes van ons eigen slechte gedrag slijpen eraf, de volgorde van handelingen raakt door elkaar en de focus verplaatst zich zodat sommige details vervagen en andere uit context raken.

Tony Webster is gepensioneerd en gescheiden en denkt terug aan zijn schooltijd en studententijd. Op school leerden hij en zijn vrienden Adrian kennen. De vier jongens vormden een soort groep die boeken lazen en filosofeerden over ‘het leven’. Een belangrijke discussie ging over een schoolgenoot die zelfmoord had gepleegd en de vraag waarom hij dat had gedaan.

Tijdens hun studie groeien de vier uit elkaar, hoewel er nog wel af en toe contact is. Toby gaat op reis naar Amerika en als hij terug komt, krijgt hij bericht dat Adrian ook zelfmoord heeft gepleegd.

Nu, zoveel tientallen jaren later, krijgt Toby een onverwachte brief die alle gebeurtenissen in zijn herinnering terugbrengt, maar de vraag is natuurlijk of zijn herinneringen wel kloppen.

The sense of an ending heeft in 2011 de Booker Prize gekregen. Ik had nog nooit van Julian Barnes gehoord of iets van hem gelezen, maar ik kreeg van Anna deze tip, waar ik dan ook erg dankbaar voor ben. Wat een prachtig boek was dit. Slechts honderdvijftig pagina’s telt dit verhaal, maar die honderdvijftig zijn dan ook perfect. Perfect in opbouw, perfect in taalgebruik.

Ik heb genoten van de mooie zinnen, de uitspraken en de dialogen. Pas aan het einde wordt duidelijk wat er precies is gebeurd, maar dan zie je ook hoe goed het verhaal in elkaar zit. Elke scene heeft een plaats, elke opmerking en observatie dienen een doel.

Ik vond alleen Veronica's gedrag wat minder geloofwaardig met al die beschuldigingen als Tony haar zoveel jaren later weer opzoekt, maar als dat het enige vreemde is, dan is The sense of an ending een heel mooi boek waar ik bijzonder van genoten heb.

Uitgegeven in 2011
Bladzijdes: 150