Norwegian wood, Haruki Murakami
Met de nodige reserves ben ik aan Norwegian wood van Haruki
Murakami begonnen. Ik houd namelijk helemaal niet van Japan. Ik lees
überhaupt bijna geen boeken die zich in Azië afspelen, want behalve India vind
ik Azië maar matig interessant. Toch heb ik op de een of andere manier drie
boeken van de Japanse schrijver Haruki
Murakami verzameld. Eén omdat er een kat op de voorkant staat (Kafka op het strand), eén omdat ik de
titel zo mooi vind (De
opwindvogelkronieken) en Norwergian
wood. En deze laatste heb ik nu gelezen.
Bijna ondanks mezelf vond ik dit toch een mooi boek. Het kakt halverwege wel een beetje in, maar als Wanatabe zichzelf weer vindt, wordt het verhaal ook interessanter om uiteindelijk ontroerend te eindigen.
Nederlandse uitgave 2007 door uitgeverij Atlas contact
Nederlandse vertaling: Elbrich Fennema
Bladzijdes: 317
Wanatabe, Naoko en Kizuki zijn goede vrienden op de
middelbare school. Kizuki en Naoki zijn een stelletje, zij kennen elkaar al
sinds hun aller-vroegste kindertijd. Dan overlijdt Kizuki en Wanatabe en Naoko
moeten hiermee om leren gaan. Voor Naoko is dit moeilijk, zij kan het eigenlijk
niet goed aan en na een jaar aan de universiteit gaat ze naar een kliniek waar
ze kan wegvluchten voor de harde buitenwereld.
Wanatabe gaat studeren aan een universiteit in Tokyo. Hij voelt
zich verantwoordelijk voor Naoko en dit, samen met het verlies van zijn beste
vriend, kleurt zijn leven. Hij blijft aan de buitenzijde staan en maakt weinig
vrienden. Hij heeft geen idee waar hij naar toe wil en hij hoopt dat de brieven
die hij schrijft en de bezoekjes die hij soms aflegt voor Naoko voldoende zijn
om te herstellen. Dan kunnen ze samen verder met hun leven.
De vlotte, extraverte en grappige Midori wordt heel
belangrijk voor hem, waarschijnlijk omdat ze alles is wat hij niet is. Wanatabe
voelt zich echter nog gebonden aan Naoko en houdt de boot bewust af. Toch merkt
hij dat zijn leven langzaam verder gaat en dat hij niet meer bij alles aan
Kuziki denkt. Zijn vriend is dood, maar zijn leven gaat verder. De vraag is
echter welk effect deze realisatie op Naoko zal hebben en of Wanatabe een keuze
kan maken die voor hem het beste is.
De titel slaat op het nummer van de Beatles, Norwegian wood,
dat een van de lievelingsnummers van Naoko was. Hetzelfde liedje dat Wanatabe
jaren later hoort in een vliegtuig, waardoor al zijn herinneringen terug komen.
Bijna ondanks mezelf vond ik dit toch een mooi boek. Het kakt halverwege wel een beetje in, maar als Wanatabe zichzelf weer vindt, wordt het verhaal ook interessanter om uiteindelijk ontroerend te eindigen.
Natuurlijk zijn er vreemde dingen. De Japanse achteloosheid
waarmee iedereen die het even niet ziet zitten zelfmoord pleegt (minstens vier
in dit boek), vervult mij met onbegrip. Ook sommige dingen die met seks te maken hadden vond ik erg Japans en onbegrijpelijk, dit had voor mij wel wat minder gekund. Aan de andere kant bleven de beschrijvingen behoorlijk zakelijk en ging het ook niet bladzijdes lang door, dat scheelde.
Uiteindelijk is Norwegian
wood een verhaal over liefde, verlies, volwassen worden en de vraag of
trouw aan gestorvenen het leven van de levenden mag bepalen.
Conclusie, ik koop soms boeken om behoorlijk arbitraire
redenen, maar soms levert dit wel een mooie leeservaring op. Ik zeg zeker nog
niet dat ik een fan ben, maar ik denk wel dat ik de andere boeken van Murakami die ik hier op de plank heb
staan binnenkort ook een kans geef.
Originele Japanse titel: Noruuei no mori
Uitgegeven in 1987Nederlandse uitgave 2007 door uitgeverij Atlas contact
Nederlandse vertaling: Elbrich Fennema
Bladzijdes: 317
Hoi Bettina, ik heb "Norwegian wood" ook gelezen en vond het onderhoudend, maar ook weer geen absolute topper. Ik denk dat ik het zelf bij deze ene kennismaking met Murakami laat. Tony, een Australiër is een groot fan van Murakami, op zijn blog Tonysreadinglist bespreekt hij alle boeken van hem uitgebreid. Misschien vind jij het leuk om eens een kijkje op zijn blog te nemen, hij schrijft erg goed vind ik. De film die naar aanleiding van het boek is gemaakt is in een woord verschrikkelijk. Groetjes, Erik
BeantwoordenVerwijderenIk snap wat je bedoelt, Erik, ik vond het een oke boek en ik wil die andere twee (of in ieder geval een ervan) nog een kans geven, (ik weet dat jij hier wat strenger in bent) maar tenzij die echt helemaal super zijn, denk ik niet dat Murakami een van mijn favoriete schrijvers wordt.
VerwijderenDe film zal ik vermijden, en dank voor de tip van het blog van Tony!
Groetjes,
Ik herinner me dat ik het vooral zo bijzonder vond om zovan binnenuit het leven in Japan mee te maken. Zelfde gevoel kan je soms hebben als je in een ver land naar de locale tv kijkt. Ik heb ook erg genoten van 1q84.
BeantwoordenVerwijderenGoede om te weten, Hella. Ja, ik vond het wel grappig om af en toe te zien 'oh gut, is dat voor jullie zo en zo...' Waarbij ik me dan ook wel weer erg bewust werd van mijn eigen standplaatsgebondenheid. :-)
VerwijderenGroetjes,
Wat een leuke blogpost met een goede recensie. Ik heb alleen 1q84 van Murakami gelezen, maar daar is het eigenlijk ook bij gebleven. Ik vind de titels ook intrigerend en dat zal mij ook overhalen om ooit nog een exemplaar te kopen en te lezen!
BeantwoordenVerwijderenDank je, Sue, ja de titels zijn bijzonder. Ik stel mijn definitieve oordeel over Murakami nog even uit tot ik een ander boek van hem gelezen heb :-)
VerwijderenGroetjes,