Wijze woorden uit het klooster

Dominicanen klooster in Zwolle

Enkele weken gelezen las ik het boek Hoe word ik gelukkig van Leo Feijen, waarin hij abten en abdissen van contemplatieve kloosters interviewt over hun leven en de zoektocht naar geluk. 

Ik houd erg van Leo Fijen, de kloosterserie die hij bijvoorbeeld maakte was altijd zo interessant en mooi.

Ik houd ook van kloosterlingen, je zou denken dat ze wereldvreemd zijn, zo afgesloten in dat klooster, maar vaak hebben ze bijzonder wijze woorden en levenslessen waar we allemaal wat van kunnen leren. 

Hieronder een paar uitspraken die mij bijzonder troffen, al had ik het halve boekje over kunnen typen, zoveel moois staat erin. 

• Soms word je dus even boven jezelf uitgetild. Dat doet God.
• Daarom heb ik de stilte ook zo hard nodig. Want als het niet stil genoeg is rondom mij en in mezelf, dan blijf ik in mijn eigen kringetje ronddraaien en dan kan ik niet in de ruimte van God komen.
• Geluk is niet de vervulling van al je wensen.

(Chiara Bots)

• Het was een bevrijdend moment, om te lezen dat Jezus ook moe werd. Ik wist toen: je mag moe zijn, je hoeft dan alleen maar drinken te vragen.
• Kwaad dat het laatste woord heeft, daar heb ik altijd tegen geprotesteerd. Dat onrecht kan zegevieren, dat kan gewoon niet. Het goede moet het laatste woord hebben, niet het toeval, niet het stomme ongeluk. God heeft het laatste woord. Het goede heeft een absolute waarde. Iemand staat daarvoor garant. Dat is God. Hij is altijd groter.

(Wiro Fagel)

• Stilte biedt me allereerst de kans om weer harmonie van binnen te vielen. Je kunt de hele dag je mond houden, maar wel innerlijk commentaar hebben. Dan is er nog geen stilte.

(Benedict Thissen)

• Monnikenleven is niet allen toewijding, het is ook een geestelijk ambacht, een training om vanuit de stilte de zorgen weg te parkeren en daarmee een ruimte te laten ontstaan die het mogelijk maakt om bij mezelf te zijn en te weten dat God er is. Het heeft me jaren gekost om dit te ontdekken.

(Alberic Bruschke) 

Tuin Dominicanen klooster Zwolle

• De broeders hier houden het gesprek met de hemel levend. Dat doen we door te bidden. We geloven dat we daarmee de wereld een dienst bewijzen. Want bidden is helpen. Omdat het grond onder je voeten geeft en God binnenbrengt, en daarmee het leven, ook bij andere mensen.
• Wat kan een gebed van mij beteken voor de mensen buiten het klooster? Als niemand het weet, dan weet God het wel. Hij is een intense luisteraar.

(Gerard Mathijsen)

• God belt niet aan zegt; je moet zus of zo doen in je leven. Achteraf zie je pas een spoor van God in je leven, zie je pas een lijn in je bestaan. Pas als God voorbij is gegaan, herken je Zijn stem.
• In iedere gemeenschap is er een spanningsveld tussen goddelijke grootheid en menselijke kleinheid. God kom je tegen op zoveel plaatsen en zoveel momenten, maar je moet dat wel willen zien. En je moet iedere keer weer de minste willen zijn. Zo kunnen we God aan elkaar laten zien. Je hoeft niet iedere keer je gelijk, je recht te halen. God laat zich zo zien aan mensen, als ze hun eigen fouten toegeven aan een ander.

(Maria Magdalena van Bussel)

• Dan kan het ook gebeuren dat je niet meer kunt bidden. En als ik niet meer kan bidden, dan is dat mijn gebed.

(Ad Lenglet)

Uitgegeven in 2003, door uitgeverij Ten Have

Bladzijdes: 156