Geen Italiaanse les meer...

Ik was in september begonnen met de Italiaanse les bij de volksuniversiteit. Een paar jaar geleden heb ik al een schriftelijke cursus gedaan, maar ik dacht dat ik het prettiger zou vinden met een docent erbij. De volksuniversiteit leek een fijne oplossing. Helaas bleek de werkelijkheid voor mij een beetje anders.

Ik zal eerlijk zijn, zelf docent zijn helpt niet als je de les bij iemand anders volgt. Je ziet van alles en denkt ‘gut, dit zou ik anders doen.’ Nu kon ik daar nog overheen stappen, als er maar een beetje tempo gemaakt zou worden. Helaas is zo’n les een gemiddelde en voor mij lag dit gemiddelde erg laag. Zes hoofdstukken doen in 24 lessen is natuurlijk niet veel en misschien had ik dit van tevoren kunnen bedenken, maar ik merkte het pas tijdens de lessen. 

Als je tien minuten krijgt voor een oefening waar ik er één voor nodig heb, als ik dan de volgende drie oefeningen ook maar vast maak en dan nog om me heen mensen met de eerste oefening bezig zie, ja, dan verveel ik me. En dat had ik nooit verwacht, dat ik me zo ontzettend zou vervelen in de les Italiaans. Zo erg dat ik volkomen chagrijnig de les uitkwam de laatste twee keren en toen besloot dat ik mijn tijd beter kan besteden. Het boek bevalt me goed en daar kan ik heel goed zelf mee aan de slag. Het is jammer van het betaalde lesgeld, maar goed, ik ben wel weer een ervaring rijker.