Vladimir Poetin, Peter d'Hamecourt

Gisteren waren er parlementsverkiezingen in Rusland en in maart zullen er verkiezingen zijn voor het presidentschap. De partij van Poetin heeft na de verkiezingen van gisteren flink verloren en heeft weliswaar nog een meerderheid, maar geen handige tweederde meerderheid meer. De kans is groot dat de partij een nieuwe naam krijgt of dat er een nieuwe partij komt, waarschijnlijk met dezelfde mensen. De kans dat dit het einde van Medvedev’s carrière is, is wel groot.
 

In de verkiezingen van 2012 zal Vladimir Vladimirovitsj Poetin hoogstwaarschijnlijk opnieuw president worden. De wet is ondertussen aangepast, en een termijn voor een president is nu zes jaar, waarmee Poetin tot 2024 aan de macht kan blijven. We zullen de naam Vladimir Poetin dus nog heel vaak tegenkomen.
 

Daarom nu de bespreking van het boek van Peter d’Hamecourt dat vorige maand is verschenen. In ‘Vladimir Poetin, het koningsdrama’ geeft Peter d’Hamecourt inzicht in wie Vladimir Poetin is en waar hij voor staat. Dat is nog niet zo heel gemakkelijk. Want heel duidelijk is de politiek van Poetin niet. Stabiliteit, daar staat zijn partij voor, maar hoe willen ze dat bereiken? Dat weet niemand, zelfs niet nadat ze al jaren aan de macht zijn. Mensen die op Poetin stemmen zeggen zelf ook vaak dat het is omdat hij hen het beste leek, of omdat ze geen idee hebben op wie ze anders moeten stemmen. De president (en dan bedoel ik Poetin) is niet zo heel erg voor transparantie, of duidelijkheid en teveel kritische vragen vindt hij ook vervelend. Veel zaken worden door hem bestempeld als ‘bred’, wartaal. En als de president dat zegt, dan heeft niemand het er nog over.
 

Crisissen zijn er genoeg geweest in Rusland in de afgelopen jaren, oa. het zinken van de onderzeeër de Koersk, de gijzelingen door terroristen van het theater in Moskou en de school in Breslan. Geen van deze zijn tot een erg goed einde gekomen. Maar ook hier is het in geen geval duidelijk hoe de situatie precies is geweest. De officiële media geven duidelijke en overzichtelijke verslagen die vooral heel positief zijn. Bij de parlementsverkiezingen in december 2003 ging het vooral over de lievelingslabrador van Vladimir die puppies had gekregen. Tegenstanders en kritische geluiden krijgen weinig kans.
 

Vladimir Poetin is geboren in St. Petersburg in 1952, toen het nog Leningrad heette. Hij is een redelijk goede student en meldt zich al snel aan bij de KGB om daar te werken, iets waar hij altijd van heeft gedroomd. Hij krijgt een buitenlandse post, in Oost- Duitsland en is gestationeerd in Dresden. Als de Sovjet Unie uiteen valt, is het even zoeken welke richting hij op wil, maar al snel kan hij gevonden worden in de entourage van Boris Jeltsin, waar hij een steeds grotere rol speelt. In 2000 wordt hij president en in 2004 wordt hij herkozen. In 2008 heeft hij twee termijnen gehad, en doet hij een stapje terug om premier te worden.

Poetin wordt door veel Russen gezien als de ideale man, hij drinkt niet en is heel sportief en wordt op allerlei manieren als heroïsch (branden blussend, helikopters besturend etc) voorgesteld. Mensen die Vladimir Poetin voor het eerst spreken zijn onder de indruk van zijn vriendelijkheid, hij weet mensen voor zich te winnen. Wereldleiders prijzen hem en roemen hem. Die gloedvolle lof is in de loop van de jaren een beetje minder geworden. Het is duidelijk dat Poetin de beloftes van democratie niet helemaal waar kan maken. Corruptie zou worden aangepakt, en de levensstandaard zou stijgen. De lonen zijn gestegen, maar de inflatie is harder gestegen, dus veel schieten de Russen er niet mee op. Een van de rijkste zakenmannen is aangepakt, maar waarschijnlijk meer omdat hij erg kritisch kwam te staan tegenover de regering dan om de corruptie te bestrijden.

Peter d’Hamecourt staat erg kritisch tegenover Poetin en dat is goed te merken. Ondanks dat vond ik het een heel leesbaar boek en interessant. Vladimir Poetin vind ik vrij fascinerend en elk boek dat inzicht geeft (probeert te geven) in deze complexe man is er één.