Opgeven

Het woord opgeven heeft meestal, voor de meeste mensen een negatieve betekenis. Opgeven betekent dat je ermee stopt omdat je iets niet wilde volhouden, daar te zwak of te lui voor was. Het is in ieder geval een fout in je karakter. Een echte vent/stoere meid zet door. Wie A zegt, moet B zeggen, dat soort zaken. (ik heb bijna de neiging om de VOC mentaliteit er weer even bij te halen)

Ik ben in de afgelopen tijd een aantal keren met iets gestopt, heb een aantal dingen dus ‘opgegeven’.  En ik vroeg me opeens af of dat wel zo erg is, is dat een teken dat ik dingen niet doorzet? En ik kwam tot de conclusie dat dat niet het geval is.

Waarom zou je energie besteden aan iets waar totaal geen toekomst in zit? Waarom zou je ergens mee doorgaan als je ergens doodongelukkig van wordt? Of het nu gaat om je werk, je relatie of om andere zaken. En als je iets doet voor je plezier en je merkt dat het je geen plezier oplevert, waarom zou je er dan in hemelsnaam mee door moeten gaan?

Om niet als ‘opgever’ door mensen gezien te worden? Wat een onzin! Ik probeer iets en als ik merk dat het niet werkt, stop ik daarmee en zoek ik iets dat wél werkt.

Ik ga ervoor pleiten dat mensen die opgeven niet worden gezien als zwak, of lui, of types die de gemakkelijke uitweg zien, maar juist als de verstandige mensen. De mensen die weten wanneer iets vergeefse moeite is, wanneer iets geen haalbare kaart is en je moet stoppen. Ergens mee door gaan alleen omdat het ‘zo hoort’ heeft ook zo weinig zin en B zeggen heeft alleen nut als A een goede stap was.

Dus stop af en toe om te zien of het nog werkt, en als het niet goed is, heb de moed te stoppen.

Durf op te geven.