Skippy tussen de sterren, Paul Murray

Daniel ‘Skippy’ Juster is veertien en zit op Seabrook college in Dublin. In het eerste hoofdstuk gebeurt er al iets verschrikkelijks, Skippy stort in midden op de vloer van de donutwinkel. Hij weet nog net met de frambozenvulling de naam van het meisje op wie hij verliefd is te schrijven, maar dan overlijdt hij. Zijn vrienden en de leraren op school vragen zich af wat er is gebeurd en hoe het zover heeft kunnen komen.

Daniel was een jongen die de leiding was opgevallen, omdat ze merkten dat er iets met hem aan de hand was, maar ze wisten niet wat. En eerlijk gezegd probeert ook niemand er echt achter te komen wat er precies mis is, want iedereen heeft het te druk met zichzelf.

Seabrook college is voor een deel een kostschool, van oudsher geleid door de paters, maar sinds de rector ziek is wordt de leiding langzaam overgenomen door Greg Costigan. Het is voor het eerst in de geschiedenis van de school en van de orde dat een leek de leiding neemt, maar het is niet de enige verandering. Greg Costigan heeft grootste plannen met de school en hij wil niet dat daar iets of iemand tussenkomt, zeker geen verwarde puber.

Skippy’s geschiedenisleraar, Howard, is niet tevreden met zijn relatie en wordt verliefd op de invaldocente voor aardrijkskunde. Zij beschouwt het lesgeven op Seabrook en alles dat daarbij hoort als een leuk tussendoortje, voor het echte leven weer begint en neemt Howard niet serieus. Ondertussen raakt Howard wel steeds meer geobsedeerd door de Eerste Wereldoorlog en de rol die de Ierse soldaten hebben gespeeld. Hij gaat er zelfs zo in op dat hij het gewone lesplan opzij schuift, iets dat Costigan niet kan waarderen.

De paters maken zich zorgen over de veranderingen op school en in hun orde. Zijn ze overbodig geworden en is er nog bestaansgrond voor hen?

Skippy’s vrienden wisten ook niet wat er met Skippy aan de hand was. Ruprecht is vooral bezig met proberen de snaartheorie te bewijzen, en denkt even dat hem dat lukt als een door hem gebouwde machine een speelgoedrobot weet te doen verdwijnen naar een andere dimensie. Of dat denkt hij. Ondertussen is Mario vooral geobsedeerd door seks en gelooft Dennis helemaal nergens in.

De jongens wisten allemaal dat Skippy verliefd was op Lori, maar ze wisten ook dat het weinig zin had. Lori was het vriendinnetje van Carl, een psychopaat en crimineel in de dop, die probeert om een handel in dieetpillen op te zetten. Daar had Skippy dus al problemen genoeg mee. Maar niemand wist van de situatie met zijn moeder, of waarom hij uit de zwemploeg wilde stappen.

De situatie van Skippy, oneerlijk en onrechtvaardig, breekt je hart, zeker als je er langzamerhand achter komt dat het nog erger is dan we al dachten en dat er iets met Skippy is gebeurd dat met geen enkel kind zou mogen gebeuren. Het ergste is dat er uiteindelijk niemand voor boet, niemand doet zijn mond open en de dader wordt gewoon weggepromoveerd.

De rector vindt dat het maar zo snel mogelijk vergeten moet worden, want niets mag een succesvolle school in de weg staan. De geschiedenisleraar houdt zijn mond, een van de paters die er niets mee te maken heeft, wordt door iedereen verdacht en dat komt de school ook wel goed uit. Op die manier kan het allemaal zo snel mogelijk onder het tapijt geschoven en vergeten worden.

Paul Murray heeft de Ierse gift van het vertellen, en dan krijg je dus een boek van meer dan 650 pagina’s dat geen moment verveelt. Hij weet heel goed de verschillende personages te beschrijven, zodat je je echt in kunt leven. Heel knap is hoe hij de wilde theorieën die jongens van veertien kunnen verzinnen weet over te brengen en vooral de moeilijkheden die volwassen en jongeren ondervinden als ze met elkaar iets duidelijk willen maken, maar eigenlijk gewoon langs elkaar praten. Sommige stukken zijn hilarisch zoals het compleet fout gelopen schoolfeest, sommige stukken zijn triest, en sommige stukken schrijnend. Maar het is altijd boeiend.