Het huis aan het einde, Irwan Droog

We dromen er waarschijnlijk allemaal weleens van; wonen op een afgelegen eiland, terug naar de natuur, back to basics. Onze hectische levens achter ons laten en ons vestigen op een plek met prachtige natuur en aardige mensen. 

Voor de meesten van ons blijft het bij dromen, maar Irwan Droog en zijn vriendin Kim en hond Zorro hebben die dromen ook waargemaakt. In januari 2021 vertrekken zij richting Noorwegen om een aantal maanden te gaan wonen op een klein eilandje voor de kust van Noorwegen. Het doel is te zien of zij zich hier permanent willen vestigen. 

Nederland heeft veel mensen en weinig ruimte, Noorwegen heeft het omgekeerde probleem, te veel ruimte en te weinig mensen. Vooral de eilanden voor de kust lopen langzaam leeg. Er zijn geen banen en daarom is er weinig toekomst waardoor de jeugd wegtrekt en er nog minder toekomst is. De Noren zijn actief Nederlanders aan het werven om naar Noorwegen te komen. 

Irwan en Kim reageren op een oproep van Bjorn, die mensen vraagt voor het eiland Selvaer, dat net binnen de poolcirkel ligt. Het is een voorwaarde dat je een baan hebt waarbij je vanuit huis kunt werken en dat je ook iets meeneemt naar het eiland om de gemeenschap te helpen. 

Op Selvaer woont een handjevol mensen, maar er zijn geen kinderen meer en dus ook geen school. In de kerk wordt een paar keer per jaar een dienst gehouden, als de dominee naar het eiland kan komen. Een keer per week wordt de winkel bevoorraad en alle voordeuren staan altijd open en de koffie staat bij iedereen klaar. 

Het is januari als Irwan en Kim en Zorro aankomen. Zij zijn niet de enige Nederlanders, er is nog een stel dat een boerderij wil beginnen op het eiland. Irwan en Kim hadden allerlei plannen voor het gemeenschapsleven, maar door de strenge covid-regels komt hier helaas niet zoveel van terecht. Maar in de maanden dat ze hier zijn, leren ze het eiland en de mensen erg goed kennen, en ook de geschiedenis van het eiland.  

Ooit was het een eiland waar een bloeiende school was, en waar een heleboel vissers woonden. Elk jaar komen de eidereenden, die het dons en de veren geven voor de dure eiderdonsdekens. Maar er zijn ook roofvogels, brandganzen en schapen op het eiland. Er zijn mensen die er geboren zijn en er altijd zijn gebleven en er zijn mensen die er terecht zijn gekomen door de liefde en nooit meer weg willen. 

Het leven op een eiland zoals dit vereist enige aanpassingen, maar als je bereid bent om er energie in te steken en mee wil doen aan het gemeenschapsleven, krijg je er ook heel veel voor terug. Het is geen leven voor iedereen, maar degenen die er wonen, zijn verknocht aan hun eiland. 

Irwan vertelt niet heel veel over zichzelf en we leren zijn vriendin Kim eigenlijk helemaal niet kennen, maar dat is niet erg. De hoofdrol is voor het eiland zelf, de overweldigend mooie natuur en het leven van de mensen die er wonen. Het wordt met zoveel liefde en respect beschreven, dat je zelf bijna zin krijgt om je op te geven voor het leven op zo'n eiland. (als zo'n initiatief bestaat voor een eiland voor de kust van Frankrijk, geef ik me in een seconde op)

Ik zal nu niet verklappen of Irwan en Kim weer teruggaan naar Nederland of daar blijven, dat moet je gewoon lekker zelf lezen. Ik vond het in ieder geval een bijzonder fijn boek, waarin prachtige natuurbeschrijvingen worden afgewisseld met de verhalen van de mensen, een zeer goede combinatie. 

Uitgegeven in 2022 door uitgeverij Thomas Rap

Bladzijdes: 214