Terugkeer naar Brideshead, Evelyn Waugh
De Tweede Wereldoorlog loopt op haar einde en Kapitein
Charles Ryder is moe van de oorlog en het leger. Zijn compagnie wordt naar een
nieuwe plek toegestuurd, maar Charles is niet geĂŻnteresseerd in waar ze naar toe
gaan en pas als ze zijn gearriveerd komt hij erachter dat ze op het landgoed
Brideshead zijn, dat nu door het leger is gevorderd.
Brideshead en de familie die er woont zijn echter geen onbekenden voor Charles en hij denkt met weemoed terug aan de tijd waarin hij hen leerde kennen.
Evelyn Waugh was
zelf ook nostalgisch toen hij het boek schreef. Hij schreef het tijdens de
Tweede Wereldoorlog toen de oude Engeland voorgoed verdwenen leek te zijn. Dit
boek moest een ode worden aan dat oude Engeland, waar Waugh heimwee naar had. Het
is het Engeland van Oxford, van studenten in toga’s in een periode dat de
Eerste Wereldoorlog voorbij was en men nog niet wist welke verschrikkingen er
in het verschiet lagen.
Als Charles tijdens zijn terugkeer voor de laatste keer de
kapel van Brideshead bezoekt, wordt duidelijk dat hij toch ook zijn pad
gevonden heeft. In ‘een oeroude, pas geleerde formule’ bidt Charles voor de
familie en ziet hij voor het eerst de zin van alles wat er gebeurd is.
Het is bij vlagen ook ontzettend grappig, de scenes tussen Charles en zijn vader zijn, hoe triest die verhouding ook is, hilarisch.
Charles die terug kijkt op een gouden tijd en beseft dat zijn jeugd en die tijd voorgoed voorbij zijn geven deze roman een constant gevoel van weemoed en verlangen mee.
Oospronkelijk uitgegeven in 1945 als Brideshead revisited
De afbeeldingen komen uit de serie uit 1981, waar ik het volgende keer over zal hebben.
Brideshead en de familie die er woont zijn echter geen onbekenden voor Charles en hij denkt met weemoed terug aan de tijd waarin hij hen leerde kennen.
In 1923 was Charles een beginnende student aan de
universiteit van Oxford en door toeval leerde hij de excentrieke en charmante
Sebastian Flyte kennen. Een diepe vriendschap ontstond en Charles leerde de
familie van Sebastian kennen.
Lady Marchmain was de zeer devote vrouw, die door
haar man in de steek was gelaten. De markies van Marchmain woonde in Venetië met
zijn maîtresse en zette geen voet op Engelse bodem zolang zijn echtgenote leefde. Er
waren vier kinderen; Sebastian en Bridey, de
oudste zoon en een stijve hark. En twee dochters; Julia, die net haar
debutantenbal gehad had en zich verloofde met een volledig ongeschikte Canadees
en Cordelia, die nog op school zat toen Charles voor het eerst kennis maakte met
de familie. Naarmate echter Charles de familie van Sebastian beter leerde
kennen, raakte Sebastian steeds verder aan de drank en verwijderde hij zich van
Charles.
Jaren later, toen Charles getrouwd was en een bekend
architectuurschilder was geworden (iets dat hij heeft ontdekt tijdens de
momenten dat hij op Brideshead verbleef) kwam hij Julia weer tegen. Charles en
Julia werden verliefd en kregen een verhouding. Twee jaar woonden ze samen op
Brideshead, maar een gelukkig einde zat er voor hen uiteindelijk niet in.
Charles Ryder (Jeremy Irons) die terugkeert naar Brideshead |
Brideshead revisited,
(terugkeer naar Brideshead) is een boek vol nostalgie. Charles herinnert zich
niet alleen de mensen die hij hier heeft liefgehad, maar die hij heeft
verloren. Hij treurt om het deel van zijn leven dat voorbij is, zijn jeugd, de
jaren met Sebastian toen alles mogelijk leek en er geen einde aan de zomer leek
te komen.
Brideshead revisited
is een roman waarin het geloof een grote rol speelt. De familie van Sebastian
is katholiek, een uitzondering in Engeland. Evelyn Waugh was zelf net katholiek geworden en probeerde met dit
boek duidelijk te maken wat hijzelf in het geloof vond. Elk van de leden van de
familie gaat anders met het geloof om. Dit varieert van het starre vasthouden
aan principes zoals Bridey, tot de vreugdevolle manier waarop Cordelia ermee
omgaat. Sebastian en Julia verwijderen zich eerst van de kerk, maar zullen
uiteindelijk terugkeren, elk op een andere manier, maar beiden definitief.
Charles is atheĂŻst, iets dat hij regelmatig duidelijk maakt
en hij begrijpt weinig van wat hij beschouwt als poppenkast. Pas als Lord
Marchmain thuiskomt om te sterven en zich op zijn sterfbed verzoent met de
Kerk, breekt bij Charles het besef voor het eerst door dat het niet alleen
poppenkast is. Hij voorziet dan ook dat Julia met hem zal breken, om haar
terugkeer naar de kerk niet voorgoed onmogelijk te maken. Hij voorziet het, en
begrijpt het. Deze gebeurtenis zet ook zijn eigen bekering in gang, die in de
laatste scene duidelijk wordt.
Charles Ryder (Jeremy Irons) en Sebastian Flyte (Anthony Andrews) en de beer Aloysius |
Veel mensen die het boek hebben gelezen bleven achter met de
vraag wat nu de aard was van de relatie tussen Charles en Sebastian. Sommige
mensen halen eruit dat Sebastian en Charles een homoseksuele verhouding hadden.
Er zijn daar wel aanwijzingen voor te vinden, maar ook voldoende die dit
weerleggen. Naar mijn idee is het waarschijnlijker dat het ging om een zeer
diepe vriendschap, waarbij Charles ook de betovering voelde van de wereld
waarin Sebastian leefde. Niet alleen de betoverig van de hogere kringen met alle luxe die
daarbij hoorde, maar ook het gevoel om ergens bij te horen en thuis te zijn. De
moeder van Charles was al vroeg overleden en de verhouding met zijn vader was
zeer afstandelijk te noemen. Charles was vooral ontzettend eenzaam en hechtte
zich daarom sterk aan Sebastian.
Eenzaam blijft Charles, ook tijdens zijn
huwelijk, tijdens zijn verhouding met Julia en zeker als zij hem verlaat.
In het eerste deel kijkt Charles terug op zijn vriendschap
met Sebastian en zijn kennismaking met Brideshead in die gouden tijd van 1923.
Het tweede deel gaat over de periode van het verval, de verwijdering tussen
Charles en Sebastian en Sebastians afdaling in de afgrond van het alcoholisme.
Het derde boek tenslotte gaat over verzoening en vergeving.
Het taalgebruik is prachtig, de dialogen en de
beschrijvingen zijn over het algemeen ontzettend mooi en rijk. Het is bij vlagen ook ontzettend grappig, de scenes tussen Charles en zijn vader zijn, hoe triest die verhouding ook is, hilarisch.
Charles die terug kijkt op een gouden tijd en beseft dat zijn jeugd en die tijd voorgoed voorbij zijn geven deze roman een constant gevoel van weemoed en verlangen mee.
Ik heb nog nooit met een bespreking zo geworsteld als met
deze. Dit omdat Brideshead revisited
voor mij Ă©Ă©n van de mooiste boeken is die ik ken en ik bij elke zin die ik
opschreef het gevoel had dat het niet adequaat weergeeft hoe mooi geschreven en briljant
van opzet dit boek is en hoe complex en rijk het verhaal.
Het blijft dus bij deze aanbeveling die er geen recht aan doet, maar waar ik alleen maar aan toe kan voegen: lees het zelf en ervaar het.
De afbeeldingen komen uit de serie uit 1981, waar ik het volgende keer over zal hebben.
Je worsteling heeft vruchten afgeworpen, want dit is ook Ă©Ă©n van je beste besprekingen geworden! Ik vond het boek ook prachtig, maar omdat ik de tv-serie (waar ik destijds erg van onder de indruk was) eerst heb gezien, zijn het de beelden daarvan die me vooral zijn bijgebleven. Ergens jammer, want zo's serie is altijd een interpretatie van iemand anders en bovendien worden er dingen weggelaten. Tegenwoordig doe ik het vrijwel altijd andersom: eerst mijn eigen lezing en interpretatie en daarna pas die van iemand anders, d.w.z. de film of de tv-serie.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel, Anna, een compliment waar ik zeer veel waarde aan hecht. Ik heb vroeger als klein meisje de serie gekeken en kort geleden weer, maar omdat het allemaal zo perfect aansluit was het voor mij geen enkel beletsel om van beide te genieten. (maar meestal wil ik inderdaad eerst het boek lezen voor ik de film/serie zie)
Verwijderengroetjes,
Hoi Bettina, ik heb het boek ook gelezen, maar was er niet zo van onder de indruk als jij. Wel heb ik erg genoten van de film geregisseerd door Julian Jarrold met oa Emma Thompson, erg mooi! Groetjes, Erik
BeantwoordenVerwijderenKen je de serie uit 1981 ook, Erik? Als je de film mooi vond dan zou de serie je nog meer moeten aanspreken. De serie had veel meer de gelegenheid om het verhaal goed weer te geven. Woensdag heb ik het over de serie.
Verwijderengroetjes,
Hoi Bettina, ik heb de afgelopen dagen de eerste 3 delen van de televisieserie uit 1981 gezien. Mooi, maar ik vind het allemaal wel wat traag gaan. Ik heb me nu voorgenomen om het boek te gaan herlezen voordat ik verder ga met de televisieserie. Ik ben benieuwd wat ik van het boek vind, nu ik er wat meer over weet (en er beelden bij heb natuurlijk). Groetjes, Erik
VerwijderenDe serie gaat misschien langzaam, maar ik vond dat het je daarom juist heel mooi meevoerde in het verhaal. Maar dat moet je misschien net liggen. Ik denk dat als je het boek herleest je zal merken dat de serie het boek heel mooi volgt, en dat veel van de voice-overs van Charles letterlijk de woorden van Evelyn Waugh zijn.
VerwijderenGroetjes,
Mijn ouders waren heel erg fan van de serie en ik keek zijdelings mee. Ik herinner me enkel aardbeien eten op het gras en de teddybeer van Sebastian. Dus ik kan volgens mij redelijk onbevooroordeeld het boek lezen. En dat ga ik snel eens doen!
BeantwoordenVerwijderenAch ja, Aloysius! Die speelt toch wel een belangrijke rol. Maar ik denk dat je het boek zeker mooi vindt!
Verwijderengroetjes,