De onvolmaakten, Tom Rachman

Soms is het lastig een bespreking van een boek te schrijven, vooral als het eigenlijk bestaat uit een collectie losse verhalen, die weliswaar met elkaar te maken hebben, maar samen geen plot vormen. 

De onvolmaakten, het debuut van Tom Rachman, speelt zich af op en rond een Engelstalige krant in Rome. De krant is in de jaren ’50 opgericht door een Amerikaan, Cyrus Ott, maar de krant is niet echt met de tijd meegegaan. Er is geen website, er worden geen kleuren gebruikt en het lezersaantal neemt dan ook gestaag af. De huidige uitgever is een kleinzoon van Cyrus Ott, maar Olivier Ott is vooral bezig met zijn hond Schoppenhauer die hij De hond van de Baskervilles voorleest.

Elk hoofdstuk biedt een inkijkje in het leven van één van de medewerkers; van Ruby, de eindredacteur die denkt dat iedereen op de redactie tegen haar is en toch dolgraag wil blijven tot Lloyd, de correspondent in Parijs die wanhopig probeert zijn positie te behouden, zelfs al moet hij daarvoor zijn eigen zoon als informant gebruiken. Hilarisch is het verhaal van de jonge correspondent in Cairo, Winston Cheung, die geen idee heeft wat hij moet doen en volledig overheerst wordt door een gehaaide oorlogscorrespondent die zijn hele leven overneemt.

De verschillende verhalen overlappen en raken elkaar en langzaam vormt zich een beeld van het leven bij de krant, gezien vanuit verschillende punten en momenten. Soms tragisch, soms gênant en soms verschrikkelijk grappig. Iedereen moddert door en maakt verschillende keuzes en moet vervolgens daarmee verder leven.

Nadat ik kort geleden De opkomst en ondergang van grootmachten van gelezen, was ik zeer benieuwd naar Tom Rachmans eerste boek. Ik ben aangenaam verrast, vooral omdat ik niet zeker wist of het me aan zou spreken, juist omdat het zo anders is dan Grootmachten, waar ik zo ontzettend van heb genoten.

De onvolmaakten is anders van opbouw, ja, maar wel met eenzelfde fijne manier van schrijven, waarin alles uiteindelijk heel mooi in elkaar grijpt. Ik vond niet elk verhaal even sterk of interessant, maar over het geheel genomen vond ik dit een mooi boek waar ik een aantal aangename uurtjes mee heb doorgebracht. Ik kijk nu al uit naar een volgend boek van Tom Rachman.

Oorspronkelijke titel: The imperfectionists

Uitgegeven in 2010
Nederlandse uitgave: 2010 door uitgeverij Nieuw Amsterdam
Nederlandse vertaling: Tjadine Stheeman
Bladzijdes: 302