Oranje en bruin
Poster van Che Guevara. Nog altijd overal te zien, maar zeker in de jaren '70. |
Heel grappig was we vooral ‘oeh’ en ‘ah’ riepen in het jaren
’70 huisje. Wat een feest van herkenning. Ik heb de jaren ’70 niet heel bewust
meegemaakt, ik ben in 1975 geboren, maar heel veel van wat we zagen kon ik me
nog wel herinneren. De kleurenschema van donkerbruin met oranje, het servies,
de oranje fonduepan, de macramé plantenhangers, de poster van Che Guevara op de
wc, de platenspeler, het boekenrek gemaakt van planken met van die grijze
betonnen stenen ertussen en de riettegels op de vloer. Als het niet bij ons vroeger
thuis stond, dan wel bij familie.
Die riettegels op de vloer stonden bij ons aan de punten
omhoog (vochtig huis) en ik kan me nog herinneren dat ik er eens over ben
gestruikeld toen ik een jaar of zes was, precies met mijn wang op de punt van de geluidsbox van de
platenspeler die daar stond. Ik heb er geen litteken aan over gehouden, maar ik
weet het nog precies. Het heeft blijkbaar indruk op me gemaakt.
Lelijk was het wel allemaal, achteraf gezien, vooral dat
donkerbruin met oranje door het hele huis heen (wij hadden zelfs een donkerbruine bank die tegen een donkerbruine muur stond). Vreemd eigenlijk hoe je dat
zelf altijd pas later, na verloop van tijd, kunt zien, maar dat is misschien maar goed ook.
Ik ben benieuwd hoe we over 20 jaar naar onze meubels en inrichting van nu kijken. En of dat ook in een museum te zien zal zijn.
Ik ben benieuwd hoe we over 20 jaar naar onze meubels en inrichting van nu kijken. En of dat ook in een museum te zien zal zijn.
Reacties
Een reactie posten