Italiaanse les

Balkon in Venetie, foto door mij
gemaakt in 2011

Het is weer even wennen voor me, zittend in de schoolbanken en niet voor het bord staan om de uitleg te geven. Een keer per week ben ik weer ‘leerling’ en niet de ‘juf’. Eén keer per week volg ik de Italiaanse les bij de volksuniversiteit. Ik vind het leuk. Ik vind het zo heerlijk om iets te doen dat helemaal niets met school of met mijn vak te maken heeft, maar puur met iets waar ik ontzettend van geniet. Ik neem elke dag de onregelmatige werkwoorden door (herhaling is het belangrijkste) en maak keurig de oefeningen in het werkboek.

Ook verder probeer ik te oefenen. Spreken is een probleem, vooral omdat ik hiervoor een schriftelijke cursus heb gedaan, waar spreken natuurlijk helemaal niet zo aan bod kwam. Dus waar ik meestal hele conversaties in het Engels in mijn hoofd heb, probeer ik nu dingen tegen mezelf in het Italiaans te zeggen. Niet dat dat al erg goed gaat, maar je komt er zo wel een beetje beter in. Het is ook een goed excuus om  die Italiaanse films te kijken. Dat is zeker geen straf voor mij, omdat ik die meestal erg mooi vind.

Om mijn leesvaardigheid en woordenschat op te bouwen koop ik af en toe de krant. ‘Corriere della sera’ of ‘La Republicca’ zijn hier in Nederland te verkrijgen. De ‘Gazetta della sport’ ook, maar dat vind ik niet interessant, zelfs niet in het Italiaans. Al heb ik ooit mijn leerlingen wijs gemaakt dat ik fan ben van Juventus, en dat geloofden ze ook nog. Dus sindsdien houd ik dat vol, al kan ik geen speler of wedstrijd opnoemen. (maar het zorgde ervoor dat ik tenminste geen keuze tussen Feyenoord of Ajax hoefde te maken :-) )

Leuk is dat ik nu echt serieus aan de gang ben gegaan met ‘Le streghe’ van Roald Dahl. Die had ik een paar jaar geleden al gekocht in Italië, maar ik was er toen niet aan begonnen. Nu lees ik het echt, één bladzijde in het Italiaans, dan de bladzijde in het Nederlands. Ik zoek niet elk woord op, maar kijk daarna wel weer naar bepaalde grappige gezegden of knappe bedenksels van Roald Dahl en dan zie ik hoe ze dat vertaald hebben in het Italiaans. Erg apart. 
Er een gevoel voor krijgen, voor de zinnen, de woorden, de klanken, daar gaat het me om.

Om het helemaal leuk te maken heb ik ‘mio telefonino’ ingesteld in het Italiaans, ik krijg dus geen berichtjes meer, maar ‘messagi’ en de datum is in het Italiaans en elke keer als ik dat zie, word ik ontzettend vrolijk.