Wennen

Als ik eerlijk ben, heb ik een voorkeur voor oude kerkgebouwen. Middeleeuwse kerkjes met van die dikke muren, of prachtige barokkerken vol grandeur en kunstwerken en tien soorten marmer. (ik heb een behoorlijke liefde voor barokkerken opgevat, geloof ik. Geef de schuld maar aan Rome en Bernini)

De parochiekerk waar ik in Rotterdam altijd naar toe ging was wat betreft even wennen. Een kerkje, gebouwd in de jaren 60, zonder duidelijke hoofdingang. De eerste keer dat ik er kwam vond ik het klein en gek. Maar langzamerhand vond ik veel dingen mooi worden; het dak dat gemaakt was in de vorm van een tent, het middeleeuwse Maria beeld, de twee prachtige kruisbeelden. Ik voelde me thuis in dat kerkje en dit was dan ook één van de dingen die ik vreselijk vond om achter te laten.

De parochiekerk waar ik nu naar toe moet is weer wennen. Ik moet toegeven dat het een paar mooie dingen heeft. Zo is het plafond prachtig. Dat is gemaakt van hout, gevormd als een scheepswand en het ziet eruit alsof het van tentdoek is gemaakt, golvend naar boven. Heel bijzonder.

Helaas is de rest van het gebouw minder. Gebouwd in de jaren 70 is al erg genoeg, maar waarom kom je binnen in de koffiezaal? Het is net alsof je in een buurthuis terecht komt waar toevallig ook nog een kerkzaal bij zit. En het gebouw wordt gedeeld met de protestanten. Ik heb weinig tegen protestanten op zich, maar van kerken hebben ze naar mijn idee weinig verstand (ik vind nog altijd dat die beeldenstormers veel te verantwoorden hebben) en dat is hier duidelijk te zien.

Geen kruisbeeld, geen tabernakel, geen Mariabeeld, kale muren met af en toe een verdwaald schilderijtje waarvan ik niet weet wat het moet voorstellen of wat het met elkaar te maken heeft, die bovendien ook nog eens op ongelijke hoogtes hangen. En  een onduidelijk wandkleed aan de achtermuur (3 engelen met een strandbal = Bijbels beachvolley?) Ik vind het kaal, erg kaal. Ik mis de sfeer in dat opzicht.

Naar de Mis gaan is voor mij niet alleen een religieuze ervaring, maar voor een deel ook een esthetische. Ik geniet van de muziek, de bloemen, de kaarsen, de symbolen van de liturgie, de vaste momenten in de Mis. Dat alles bij elkaar geeft mij voldoening.

Er is wel een mooi (modern) kruisbeeld en een mooi (oud) Mariabeeld; maar die staan verstopt in de kapel, waar ik een aantal keren op zondag na de Mis niet terecht kan, omdat dan de Lutheranen daar hun dienst hebben. En als ik er wel kan dan is het duidelijk te zien dat de kapel er een beetje bijhangt. Er staat nog net geen stofzuiger in de hoek, maar het scheelt niet veel. Er is nog wel een plek om een kaars op te steken, maar dat is bij een Maria icoon die ik niet echt mooi vind en waar ik niet heel vrolijk van word.

Het zal vast heel praktisch zijn, dat delen van het kerkgebouw met de protestanten en de Lutheranen, maar ik vind er persoonlijk ook nadelen aan zitten. En dan heb ik het nog niet eens gehad over die rampzalige behoefte om constant oecumenische diensten te houden, maar dat maakt het nog erger.

Na een jaar ben ik er nog niet aan gewend, en ik weet niet of dat ook wel gaat gebeuren. En dat stemt me treurig.