Aldo Moro, il presidente (2008)

Een paar weken geleden heb ik De verloren dochter van Lucretia Grindle gelezen, en daar kwamen de Italiaanse Rode Brigades, de Brigate Rosse in voor. Ik wilde er meer van weten en hoewel ik niet echt boeken heb kunnen vinden, herinnerde ik me wel dat ik de film Aldo Moro, il presidente in huis had en die heb ik ondertussen gekeken.

In de jaren na de oorlog was er in Italië regelmatig een patstelling in de politiek tussen links (communisten), rechts (neofascisten) en het midden (Christen-democraten). Het ene na het andere kabinet volgde elkaar op. Welvaart en opleidingsniveau waren toegenomen, maar de economische crisis in de jaren ’70 kwam, net zoals in de andere landen in Europa, hard aan. Vooral de jongeren waren ontevreden en zij wilden verandering, actie. De jaren ’70 zouden bekend komen te staan als gli anni di piombo, de jaren van lood, vanwege de terroristische aanvallen van zowel extreem rechts als extreem links.

In 1975 waren er teleurstellende resultaten voor de linkse partijen en voor veel linkse jongeren was de maat vol. Veranderingen via het parlement zouden niet gaan lukken, dan maar gewapende strijd.

In 1970 was de extreem linkse Brigate Rosse opgericht, onder leiding van Renato Curcio. Vanaf 1972 voerden zij al gewapende strijd en na 1975 verhevigde dit alleen maar. De BR gijzelde mensen (bijvoorbeeld zakenmensen) die werden doodgeschoten of in de knieschijven geschoten werden.

In 1978 was er in Italië één man die de politiek en daarmee het land kon redden, voormalig premier en nu voorzitter van de Christen Democraten, Aldo Moro. Hij genoot het respect van heel Italië. Hij wilde een coalitie sluiten met de communisten en op die manier een breed gedragen regering vormen. Voor hij zijn plannen ten uitvoer kon brengen werd Aldo Moro op 16 maart 1978 door de BR ontvoerd. Zijn vijf veiligheidsmensen werden doodgeschoten. De BR heeft Aldo Moro 55 dagen vastgehouden, 55 dagen van onderhandelingen die niet van de grond kwamen, smeekbedes op video en verwijten over en weer. Na 55 dagen werd het lichaam van Aldo Moro in Rome gevonden.

De BR hadden gehoopt met deze ontvoering en deze moord de grote klapper te kunnen maken, een grote actie waardoor ze de bewondering en het respect van iedereen zouden krijgen. Het bleek echter dat het respect voor Aldo Moro groter was en deze actie heeft de BR de das om gedaan. Er kwam een anti-terreurbrigade en strenge anti-terreur wetten en alle belangrijke leden werden opgepakt.

Aldo Moro

Aldo Moro, il presidente gaat over de aanloop naar de ontvoering en de ontvoering en de moord zelf. Michele Placido speelt Aldo Moro en hij doet dit (zoals verwacht) geweldig. Heel goed wordt duidelijk wat voor man Aldo Moro was en waarom hij zo belangrijk was voor Italië. Ook wordt in beeld gebracht hoe de BR de ontvoering heeft opgezet en uitgevoerd, zonder ook maar enig menselijk mededogen. Twee keer 1 ½ uur, maar geen seconde heb ik me hierbij verveeld. Een fascinerend stukje Italiaanse geschiedenis.