Inferno, Dan Brown
Dan Brown is
natuurlijk bekend geworden door zijn thrillers met een hoog historisch puzzel
gehalte. De Da Vinci code
en Het Bernini mysterie vond ik
leuke boeken die ik met redelijk plezier heb gelezen. Het verloren symbool heb ik niet gelezen omdat ik vrijmetselaars
niet interessant vind. Zijn nieuwe boek Inferno,
gaat echter over Dante en Florence en dat vind ik wel weer leuk. Ik was dus
heel benieuwd wat Dan Brown hiermee
had gedaan.
Ondertussen zitten de militairen achter Langdon en Brooks aan, maar wie is wel te vertrouwen en wie niet en wie speelt er allemaal dubbel spel? Langdon en Brooks weten de aanwijzingen te ontcijferen en kunnen ontkomen naar Venetië waar ze erachter komen dat ze zelfs naar Istanbul moeten.
Er is natuurlijk kritiek te uiten op Dan Browns schrijfstijl en inderdaad, de vele bijvoeglijke bijnaamwoorden, herhalingen en overbodige beschrijvingen maken het geen mooi geschreven boek. Spannend is het op zich wel, ik vond de tocht van Langdon en Brooks door Florence en later Venetië goed beschreven, vooral omdat ik de meeste plekken zelf bezocht heb en het me dus goed kon voorstellen.
De manier waarop de geschiedenis van Dante, Florence en Venetië met elkaar verbonden wordt is op zich goed gedaan. Je merkt dat Dan Brown dit soort dingen al eerder heeft toegepast.
Wat mij trouwens wel altijd verbaast is dat briljante gekken altijd van die ingewikkelde puzzels willen maken met aanwijzingen over wat ze van plan zijn. Je zou toch zeggen dat als je iets wil uitspoken de handigste manier is om dat gewoon te doen, zonder al die poespas, maar goed, dat levert geen boek op.
Bovendien kan Brown het niet laten wat goedkope sneren naar de katholieke kerk te geven en hun standpunt over voorbehoedsmiddelen. Ten eerste geeft hij hiermee aan dat hij geen idee heeft waar die ideeĂ«n op gebaseerd zijn, ten tweede is het wel heel gemakkelijk om een rechte lijn aan te geven tussen ‘geen condooms’ aan de ene kant en ‘de planeet gaat ten onder’ aan de andere kant. Hiermee doe je het reeĂ«le probleem van overbevolking wel heel erg tekort.
Robert Langdon, hoogleraar kunstgeschiedenis en iconografie
die ook in vorige boeken de hoofdrol had, wordt wakker in een ziekenhuis met
een hoofdwond en geheugenverlies. Hij blijkt in Florence te zijn, maar weet
niet meer hoe hij hier terecht is gekomen of wat hij kwam doen.
Een vrouw dringt zijn kamer binnen en probeert hem neer te schieten, maar Langdon weet te ontsnappen met de hulp van dokter Sienna Brooks. Ze neemt hem mee naar haar appartement waar Langdon erachter komt dat er in de voering van zijn jasje een cilinder verborgen zit. In deze cilinder is een laserprojector aanwezig die de afbeelding van Kaart van de Hel van Botticelli laat zien. Een kaart die gemaakt was naar de beschrijving van de hel door Dante in zijn Goddelijke komedie.
Als Langdon zijn Amerikaanse ambassade belt, komt er in
plaats van hulp echter een team militairen om Langdon op te halen, het lijkt
erop dat zijn eigen regering achter hem aan zit. Langdon en Brooks moeten nu
proberen erachter te komen wat Langdon de afgelopen dagen heeft gedaan en wat
Dante ermee te maken heeft. Ze komen erachter dat een briljante maar gekke
wetenschapper iets bedacht lijkt te hebben om het probleem van de overbevolking
aan te pakken. Een vrouw dringt zijn kamer binnen en probeert hem neer te schieten, maar Langdon weet te ontsnappen met de hulp van dokter Sienna Brooks. Ze neemt hem mee naar haar appartement waar Langdon erachter komt dat er in de voering van zijn jasje een cilinder verborgen zit. In deze cilinder is een laserprojector aanwezig die de afbeelding van Kaart van de Hel van Botticelli laat zien. Een kaart die gemaakt was naar de beschrijving van de hel door Dante in zijn Goddelijke komedie.
Ondertussen zitten de militairen achter Langdon en Brooks aan, maar wie is wel te vertrouwen en wie niet en wie speelt er allemaal dubbel spel? Langdon en Brooks weten de aanwijzingen te ontcijferen en kunnen ontkomen naar Venetië waar ze erachter komen dat ze zelfs naar Istanbul moeten.
Wat vond ik van het boek? Dat vind ik nog best lastig te
zeggen.
Er is natuurlijk kritiek te uiten op Dan Browns schrijfstijl en inderdaad, de vele bijvoeglijke bijnaamwoorden, herhalingen en overbodige beschrijvingen maken het geen mooi geschreven boek. Spannend is het op zich wel, ik vond de tocht van Langdon en Brooks door Florence en later Venetië goed beschreven, vooral omdat ik de meeste plekken zelf bezocht heb en het me dus goed kon voorstellen.
De manier waarop de geschiedenis van Dante, Florence en Venetië met elkaar verbonden wordt is op zich goed gedaan. Je merkt dat Dan Brown dit soort dingen al eerder heeft toegepast.
Wat mij trouwens wel altijd verbaast is dat briljante gekken altijd van die ingewikkelde puzzels willen maken met aanwijzingen over wat ze van plan zijn. Je zou toch zeggen dat als je iets wil uitspoken de handigste manier is om dat gewoon te doen, zonder al die poespas, maar goed, dat levert geen boek op.
Mijn grootste probleem met Inferno is dat het morele standpunt dat Dan Brown inneemt in bepaalde kwesties die in dit boek worden
beschreven niet het mijne is. Hij probeert hier duidelijk meer te schrijven dan
alleen maar een spannende thriller, en snijdt het probleem van de overbevolking
van onze planeet aan. Op zich is dit natuurlijk een dringend probleem voor ons
allemaal, maar Dan Brown maakt hier niet van wat ervan te maken valt. Zijn
gekke wetenschapper heeft een oplossing die diep ingrijpt in de vrijheid van
mensen (die voor mij nogal dicht bij huis komt ook) en die moreel verwerpelijk is. Het lijkt er echter op dat Dan Brown dit nog
best een goede oplossing zou vinden ook.
Bovendien kan Brown het niet laten wat goedkope sneren naar de katholieke kerk te geven en hun standpunt over voorbehoedsmiddelen. Ten eerste geeft hij hiermee aan dat hij geen idee heeft waar die ideeĂ«n op gebaseerd zijn, ten tweede is het wel heel gemakkelijk om een rechte lijn aan te geven tussen ‘geen condooms’ aan de ene kant en ‘de planeet gaat ten onder’ aan de andere kant. Hiermee doe je het reeĂ«le probleem van overbevolking wel heel erg tekort.
Als je dit allemaal in ogenschouw neemt is Inferno een
redelijk geslaagde, vrij spannende thriller die een paar uur ontspannend
leesplezier belooft, maar waarin een moreel kompas ontbreekt.
Reacties
Een reactie posten