Waar Rome eindigt, Paola Soriga

Het is geen dik of groot boek, het zijn 154 bladzijdes in een kleiner dan gebruikelijk formaat. Een apart boekje, met een aparte inhoud.

Waar Rome eindigt is het verhaal van Ida. Zij komt van Sardinië en is in Rome komen wonen bij haar oudere zus en dier man. Ida kan goed leren en samen met haar vriendin gaat ze na de middelbare school naar de kweekschool. 

De Tweede Wereldoorlog breekt uit en Ida raakt betrokken bij het verzet, zoals zoveel mensen in deze wijk vlak bij het Colosseum.

In de laatste dagen van de oorlog wordt Ida tijdens koerierswerk bijna opgepakt door de Duitsers en ze vlucht naar de grotten aan de rand van Rome. Terwijl ze wacht tot ze weer veilig naar huis kan, overdenkt ze haar ouderlijk huis op Sardinie, de eerste tijd in Rome, het begin van de oorlog en haar verliefdheid op Antonio, van wie ze hoopt dat hij met haar zal trouwen als de oorlog is afgelopen.

Wat dit verhaal zo apart maakt is de schrijfstijl. Bijna geen echte dialogen, maar gesprekken met gedachten in dezelfde zin. Dit is even wennen, maar ik vond het uiteindelijk wel mooi.

Wat ik wel irritant vond was dat de vertaler het blijkbaar nodig heeft gevonden om sommige uitspraken te vertalen in een soort plat dialect, waarin je dus zinnen krijgt als; ‘hoeso knap, hij hep soon muisekoppie.’ Tsja, hier word ik niet echt vrolijk van. Ik neem aan dat de schrijfster hiermee de manier van spreken van de mensen in Rome heeft willen aangeven, maar in de vertaling komt dit niet over.

Wel weer heel mooi is hoe in een paar zinnen situaties worden geschetst en je begrijpt hoe in de wijk de verhoudingen tussen fascisten en partizanen ligt en hoe voor veel Italianen de situatie tijdens Mussolini geweest is.