Dromend over school

Zouden poezen ook dromen over muizen die hen zijn ontsnapt,
 of bakjes die niet gevuld worden?

Elke zomervakantie opnieuw heb ik een paar dromen over school. En dan heb ik het niet over de leuke dromen waarin alles heerlijk gaat en je lokaal gevuld is met ballonnen, kittens en oplettende leerlingen, nee dan heb ik het over regelrechte nachtmerries waar je helemaal naar uit wakker wordt.

De nachtmerries zijn te verdelen in twee soorten, de eerste soort is de droom waarin de organisatie niet klopt. In zo’n droom kan je rondrennen in een vreemde school, terwijl  je geen rooster hebt en geen idee waar je moet zijn. Of je moet les geven, maar je hebt niets voorbereid, je hebt geen boeken en je moet nog van alles kopiëren.

Deze vakantie had ik een droom dat ik de eerste les in mijn mentorklas moest geven na de vakantie, maar in een zaal die ook fungeerde als buurthuis. Ik had allerlei vreemde mensen erbij die bijvoorbeeld koffieochtend hadden of naailes oid. Bovendien had ik geen tafels en niet genoeg stoelen, kortom: een onmogelijke situatie.

Is deze droom al naar genoeg, de andere is nog een stuk vervelender. Dat is de droom waarin je niet kunt lesgeven. Je staat letterlijk voor een klas, die totaal niet op je let en volkomen haar eigen gang gaat, wat jij ook doet. Als je hier uit wakker wordt, heb je een paar minuten nodig om te bedenken dat dit in werkelijkheid nog nooit gebeurd is en dat je wél kunt lesgeven! Ja, echt, je kunt het wel!!

Ik weet niet of ik de enige docent bent die dit soort dromen heeft, maar het lijkt me niet. Ik ben wel benieuwd of dit soort dromen zich ook uitstrekt naar andere beroepsgroepen, zijn er brandweermannen die dromen over branden die maar niet geblust kunnen worden, zijn er parkeerwachten die hun bonnenboekjes kwijt zijn terwijl ze omringd worden door honderden fout geparkeerde auto’s? Zijn er secretaresses die angstdromen hebben van papieren en brieven die zich maar opstapelen terwijl de computer het niet doet en de directeur nú dat dossier nodig heeft?

Ik vermoed dat dit inderdaad heel gewoon is. Volgens mij is het heel normaal en menselijk om te twijfelen aan je eigen kunnen, welk beroep je ook hebt. Onze onzekerheden en twijfels moeten ergens naar buiten komen en dromen zijn daarvoor heel geschikt. Jammer genoeg bedenk je dit allemaal pas als je weer een beetje rustig bent, en niet als je net hartkloppend wakker schrikt.