Italiaans verlangen...
Een leuk stekkie in Trastevere of zo... |
Het zal geen geheim zijn dat ik enorm geniet van Italië in
het algemeen en Rome in het bijzonder, maar ik ken Italië natuurlijk alleen als
toerist. Rationeel weet ik dat dit heel anders zou zijn wanneer ik er
daadwerkelijk zou wonen.
Maar zelfs deze wetenschap, deze rationele bedenkingen
hebben geen enkele invloed op mijn verlangen om ooit, eens hier te wonen. Een verlangen om een appartementje te hebben in Rome, of Venetië, of Florence of Padua, of Verona of Bologna of waar dan ook, met van die luiken voor de ramen. Een verlangen om elke dag goede espresso te kunnen drinken, naar de markt te kunnen gaan om prachtige ingrediënten voor heerlijke maaltijden te kunnen kopen, in goed Italiaans met iedereen te kunnen praten, il Corriere della Sera te kunnen lezen, elke zondag naar de Mis in een móóie kerk te kunnen gaan, om me heen de mengeling van oudheid, barok, middeleeuwen en modern te zien, om te genieten van elegante mensen en prachtige schoenen en verse pasta.
Is het een vage droom? Misschien. Heb ik teveel romantische
clichéfilms gezien zoals Under the Tuscan
sun? (die trouwens wel heel mooi en leuk is) Misschien. Maar het is voor
mij meer dan alleen dat, ik zou het bijna een soort heimwee noemen
Zoals ik al zei, rationeel weet ik heus wel dat het ook in
Italië regent en dat je te maken krijgt met chagrijnige buschauffeurs en
gekmakende bureaucratie en andere zaken, maar dat neemt niet weg dat het
verlangen blijft.
Dus als die leuke Italiaanse man met een liefde voor boeken
en geschiedenis, een tuin waar ik kruiden en tomaten kan verbouwen en een nonna
die mij wil leren om pasta te maken en die geen bezwaar heeft tegen de 2 katten
die ik mee neem, dit allemaal leest en het lijkt hem wel wat, aarzel dan niet
om contact op te nemen! Ik zou graag kennismaken. J (die nonna en de tuin zijn
geen vereiste hoor, op een balkon lukt ook veel)
Reacties
Een reactie posten