Dood van een gelukkig man, Giorgio Fontana
Wat is het verschil tussen een verzetsheld en een terrorist
en waar ligt de grens tussen gerechtvaardigd geweld en moord?
Wanneer neem je de wapens op tegen de overheid? En is het te rechtvaardigen dat er in zo’n strijd onschuldige burgers gedood worden?
Wanneer neem je de wapens op tegen de overheid? En is het te rechtvaardigen dat er in zo’n strijd onschuldige burgers gedood worden?
Dit zijn vragen die Giacomo Colnaghi bezighouden. Als
rechter bij het parket in Milaan is hij betrokken bij de onderzoeken naar moordaanslagen
door splintergroeperingen van de Rode Brigades. Het is 1981 en Italië heeft
moeilijke jaren achter de rug, de zogenaamde ‘jaren van lood’ waarin aanslagen
en geweld van extreem links en rechts de samenleving probeerden lam te leggen.
Colnaghi is de zoon van een man die in de oorlog wegens
verzetsdaden is doodgeschoten door de fascisten.
Hij denkt niet dat zo hard mogelijk tegen de terroristen
optreden de juiste manier is om de spiraal van geweld te stoppen. Elke roep om
wraak roept weer nieuw geweld op en nieuwe wraak. Vanuit zijn sterke geloof wil
hij de andere kant begrijpen en door de retoriek heen breken.
Colghani’s motto is; ‘Altijd uitzonderingen, nooit fouten’.
Hij probeert om bij elke zaak de bijzondere omstandigheden te zien en fouten
zoveel mogelijk te vermijden. Maar zijn werkwijze en manier van denken zijn
uitzonderingen en worden niet goed begrepen, niet door zijn familie, zijn
collega’s en vrienden, maar ook niet door de tegenpartij, zoals pijnlijk
duidelijk zal worden.
Giorgio Fontana
heeft eerder Het geweten van Roberto Doni
geschreven’, en dit boek sluit hierbij aan, ze vormen eigenlijk een tweeluik. Roberto
Doni is een vriend van Colghani en speelt ook in dit boek een kleine rol.
Giorgio Fontana
heeft filosofie gestudeerd, maar zijn boeken zijn niet vaag en zweverig. Hoewel
een moord het beginpunt is van dit verhaal en een rechter de hoofdpersoon, is
het zeker geen thriller te noemen of een detective. De zaak speelt een minimale
rol in het boek, het dient alleen als achtergrond voor de manier waarop Giacomo
Colghani met de situatie omgaat en in het leven staat, gevormd door de nagedachtenis aan zijn vader.
Dood van een gelukkig
man heeft een hoofdpersoon die je aan het nadenken zet, iemand die
interessante vragen opwerpt en misschien nog wel interessantere antwoorden
probeert te vinden.
Giacomo Colghani probeert oprecht een goed mens te zijn, dat
lukt hem niet altijd, maar dat is wel zijn streven. De vragen waar hij mee te
maken krijgt en de manier waarop hij naar antwoorden zoekt laten zien dat er
nooit sprake is van zwart en wit, maar van oneindig veel variaties in grijs.
Dood van een gelukkig
man is een bijzondere roman over een bijzonder mens in bijzondere
omstandigheden. Hoewel Giacomo Colghani het zelf niet zo zou zien, hij deed
alleen zijn werk zo goed mogelijk.
Originele
Italiaanse titel: Morte di un uomo felice
Uitgegeven in 2014
Nederlandse uitgave 2015 door uitgeverij Wereldbibliotheek
Nederlandse vertaling Philip Supèr
Bladzijdes: 235
Grappig dat je filosofie onmiddellijk koppelt aan vaag en zweverig ;-)
BeantwoordenVerwijderenHaha, ja, zo staat het er wel een beetje. Ik bedoel meer filosofen dan filosofie, denk ik. Het is juist een compliment voor Fontana dat hij in staat is om op een mooie en heldere manier filosofische ideeen te verwerken in zijn roman, veel schrijvers zijn daar niet toe in staat zonder vaag en zweverig te worden. :-)
VerwijderenGroetjes,