Howards end is on the landing, Susan Hill

De Engelse schrijfster Susan Hill woont in een grote boerderij vol boeken. Overal boeken, in elke kamer en allemaal volstrekt willekeurig door elkaar gezet. Op een dag was ze op zoek naar bepaald boek, maar dat vond ze niet. Wel vond ze boeken die ze nooit had gelezen, die ze vergeten was, of die ze niet vergeten was, maar wel graag wilde herlezen. Ze besloot een jaar lang geen nieuwe boeken te kopen, maar alleen de boeken te lezen die ze al in huis had. Enige uitzonderingen waren de bibliotheekboeken die ze voor haar research nodig had en de boeken die ze van uitgevers kreeg om te recenseren.

Tijdens dat jaar heeft ze bepaalde schrijvers herontdekt, ze herinnert zich hoe ze als studente lid werd van de grote bibliotheek, vertelt ze waarom ze wel schrijft in boeken, maar geen ex-libris gebruikt, waarom sommige boeken in haar kasten bij elkaar staan en andere niet.

Susan Hill houdt niet zo van Jane Austen, maar wel van Virginia Woolf. Ze is geen lezer van reisboeken, maar de reisboeken die ze bespreekt maken dat ik onmiddellijk de titels noteer om ze ook te kunnen lezen.  

Ze vertelt over de ontmoetingen die ze had met Iris Murdoch, E.M. Forster en Roald Dahl. Susan Hill heeft boeken geschreven en in navolging van Virginia Woolf zelf een aantal boeken uitgegeven, gedrukt met een handpers. 

Ze analyseert hoe volgens haar sommige boeken de tand des tijds hebben doorstaan en andere (nog) niet, ze geeft haar mening over schrijvers als Enid Blyton, Graham Greene en Thomas Hardy en legt uit van welke schrijvers je volgens haar elk willekeurig boek kunt lezen om een goed idee te krijgen of het je aanspreekt en bij welke schrijvers je echt moet oppassen met welk boek je als eerste begint. 

Ze is duidelijk in haar afkeuren (Australische en Canadese literatuur) en haar voorkeuren (verschillende schrijvers waar ik nog nooit van had gehoord en die me nog altijd niets lijken).

‘Howards end is on the landing’ is geen verslag van welke boeken ze allemaal gelezen heeft door het jaar heen, maar het is een weerslag van de meningen van iemand die overduidelijk veel van lezen en van boeken houdt. Iemand die je enthousiast maakt, of met wie je het absoluut (ook enthousiast) oneens bent. 

Je leest dit boek alsof je met Susan Hill door haar woning dwaalt waar ze af en toe een geliefde vriend van de planken haalt en daar over mijmert, er herinneringen bij ophaalt en het boek in een context plaatst. Soms een context van de tijd of een periode, soms van haar persoonlijke leven, maar altijd lezenswaardig.