The Miford girls, Mary S. Lovell

In Engeland zijn ‘The Mitford girls’ een begrip, de zes zussen Mitford die voor heel wat commotie zorgden door hun politieke keuzes en het leven dat ze leidden. In de kranten in de jaren ’20 en ‘30 stonden ze bekend als de ‘mad, mad Mitfords’.

De familie Mitford

In 1904 trouwde David Freeman Mitford, de tweede zoon van Lord Redesdale met Sydney Bowles, de dochter van een politicus.
Al snel werd hun eerste dochter geboren, Nancy, en de andere kinderen volgden. In 1907 kwam Pamela, in 1909 hun enige zoon Tom, in 1910 Diana, in 1914 Unity, in 1917 Jessica (Decca) en in 1920 Deborah (Debo).

In de eerste jaren woonde de familie in Londen. Ze hadden weinig geld, maar Sydney had geleerd het huishouden te doen toen haar moeder overleed en David kon aan het werk bij een tijdschrift. Het kantoorwerk beviel David niet en hij nam zijn familie mee naar Canada waar hij een claim op een goudmijn had gekocht. Goud vinden is nooit gelukt en toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak ging de familie terug naar Engeland. 

Zijn oudere broer werd in 1915 in de loopgraven doodgeschoten en vanaf dat moment was David de erfgenaam van de titel en de bezittingen van zijn familie.

Een van de huizen waar de Mitfords
opgroeiden

David had een zetel in het Hogerhuis, maar maakte hier niet zoveel gebruik van. Hij vond het veel fijner om te vissen, te jagen, zijn landgoed te beheren en alle taken die daarbij hoorden uit te voeren. Goed met geld omgaan was niet zijn sterke kant, maar gelukkig wist Sydney op allerlei manieren wat extra’s te verdienen, zoals door de verkoop van eieren van de kippen die gehouden werden.

Ondertussen groeiden de zeven kinderen Mitford op, met alle privileges die hun klasse had. Tom ging naar Eton en er werd voorzien dat hij een grootse carrière zou krijgen. De meisjes kregen geen officiële opleiding, dat was niet nodig aangezien ze toch zouden trouwen. Af en toe werden gouvernantes aangenomen of privéleraren, en af en toe werd een semester een school uitgeprobeerd, maar daar bleef het bij. Wel gingen de meisjes naar een ‘Finishing school’ in het buitenland om de puntjes op de i van hun opvoeding te zetten. En elk meisje kreeg natuurlijk haar ‘Season’, de serie bals en feestjes waar elke hooggeboren zoon en dochter de juiste partner moest zien te vinden.

Nancy Mitford

De mad, mad Mitfords

De oudste dochter Nancy zou verschillende boeken schrijven waarvoor ze haar jeugd en haar familie als inspiratie gebruikte. Bekend zijn ‘Love in a cold climate’ en ‘The pursuit of love’ (Nederlandse titels: ‘Liefde in een koud klimaat’ en ‘Op jacht naar de liefde’). Scherp en geestig was ze, maar soms ook wreed in haar geplaag naar haar zussen en broer toe en dat maakte haar niet altijd even geliefd.

Pamela heeft minder in de spotlights gestaan dan haar zussen, ze stond bekend als de ‘landelijke Mitford’, in die zin dat ze altijd op het platteland heeft gewoond. Tom ging naar Eton en daarna naar Oxford. Tijdens zijn studie in Duitsland werd hij een bewonderaar van Hitler (zoals zovelen in die eerste jaren) en tijdens de oorlog wilde hij niet vechten tegen de Duitsers, maar verzocht hij om in Azië gestationeerd te worden. Vechten tegen de Japanners was voor hem geen probleem. Hier is hij in 1945 omgekomen, toen de oorlog praktisch afgelopen was.

Diana was de mooiste van de Mitford zusjes, maar zij werd ook een van de beruchtste. Ze was getrouwd met sir Oswald Mosley, de leider van de Britse fascistische partij. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak werden zowel Mosley als Diana gedetineerd. Diana heeft altijd volgehouden dat Mosley het goed voor had met Engeland en dat hij niet anti-semitisch was. Ze heeft nooit afstand gedaan van zijn ideeën, of van haar bewondering van Hitler in die tijd. Kritiek op Mosley kon ze slecht verdragen. Een boek van Nancy waarin een soortgelijke organisatie als de fascistische partij en hun leider belachelijk werden gemaakt, zorgde voor een bekoeling tussen Nancy en Diana, die jarenlang heeft geduurd.

Unity en Diana op de partijdag in 1937

Unity was een moeilijk kind, vaak dwars en nukkig, maar ze raakte berucht omdat ze een verering voor Hitler opvatte die obsessief was. Ze heeft er alles aan gedaan om op vriendelijke voet met Adolf Hitler te komen. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak heeft ze geprobeerd zelfmoord te plegen, maar dit mislukte. De kogel zorgde wel voor hersenbeschadiging en de jaren die ze nog leefde had ze bijna continue hulp nodig. Uiteindelijk stierf ze in 1948 aan hersenvliesontsteking.

De vijfde dochter Jesscia, Decca, vond het vreselijk dat ze niet naar school mocht en ze heeft haar ouders dit altijd kwalijk genomen. Ze raakte onder de indruk van een radicale neef met communistische sympathieën en is met hem weggelopen naar Spanje, om in de Spaanse burgeroorlog te vechten. Nadat in 1956 de verschrikkingen van het communistische regime duidelijk werden, zegde ze haar lidmaatschap van de communistische partij op.

Deborah Mitford, 1941

De enige nog levende Mitford is Deborah, Debo. Zij was getrouwd met Andrew Cavendish, de elfde hertog van Devonshire en zij hebben er in de afgelopen decennia alles aan gedaan hun landhuis ‘Chatsworth’ te renoveren, te conserveren en open te stellen voor het publiek.

De zussen hadden regelmatig ruzie met elkaar en spraken soms jarenlang niet met elkaar. Sydney bleef altijd haar dochters steunen tegenover de pers, en bleef het beeld van Hitler als die charmante man met wie ze eens samen met Unity thee heeft gedronken verdedigen. En hoewel David toen hij Hitler ontmoette hem ook redelijk sympathiek vond, was die sympathie over toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak. Dit zorgde voor een verwijdering tussen David en Sydney en de rest van hun leven hebben ze apart doorgebracht.

Het beeld dat we hebben van de Mitfords komt vooral uit de verschillende boeken die Nancy en Decca geschreven hebben waarin hun jeugd een rol speelt, en de schandalen in de media.

De Mitford familie

Mary S. Lovell is er met haar biografie ‘The Mitford girls’The biography of an extraordinary family’ in geslaagd een fascinerend portret van deze familie te schrijven. Wat opvalt is dat vergeleken met Diana, Unity en Decca, de anderen er wat bekaaid afkomen, maar aan de andere kant is het wel logisch dat deze drie notoire leden van de familie iets meer aandacht krijgen. Ik vond de Mitford familie interessant en fascinerend, maar weinig sympathiek. 

Mijn enige echte minpunt is dat Lovell zo bezig is om een afgewogen beeld te geven, dat ze wel heel erg voorzichtig en weinig veroordelend is in haar beschrijvingen van Unity en Diana. Misschien komt dit omdat Diana nog leefde toen dit boek in 2001 uitkwam, maar ik had dit graag iets scherper verwoord willen zien. Want wel is duidelijk dat haar sympathie niet bij Decca ligt, terwijl die ook nog leefde toen het boek uitkwam.

Maar hoe dan ook, dat is wat mij betreft het enige minpunt in een boek dat verder een geweldige prestatie is waarin de feiten en de fictie van elkaar gescheiden worden. Het is meeslepend, goed geschreven, gedetailleerd zonder te verzanden in een opsomming van feiten en namen en het boeit van begin tot het einde. Een aanrader voor iedereen die houdt van biografieën, geschiedenis, Engelse auteurs en heel vreemde families. J