De diplomauitreiking

De leerlingen in hun beste kleren, zenuwachtig en giechelig, zelfs de jongens. De glazen Prosecco of Ice-tea, geserveerd in de docentenkamer, waar ze nu voor het eerst in hun schoolcarrière een voet mogen zetten. De welkomstwoorden van de conrector. De ouders, die wachten in het theater en applaudisseren als hun kinderen wat verlegen in een rij binnenkomen.

De speech van de rector, dan de afdelingsleider en de mentoren die om de beurt leerlingen toespreken. Soms met een anekdote (Mevrouw, kunnen astronauten barbecueën in de ruimte?), soms met een waarschuwend woord (Dus je weet nu: op tijd beginnen!) of een compliment over een geweldige presentatie die dit jaar is gegeven of hoe knap ze iets hebben gedaan, ondanks moeilijkheden.

Leerlingen zetten hun handtekening op hun diploma, kijken nog eens snel naar hun cijferlijst. Er wordt een foto van gemaakt. Ze krijgen een mapje mee om het diploma in te doen, de klassenfoto en het jaarboek en de traditionele roos. Op het einde van de middag is de afdelingsleider even bijna in tranen.

In de kantine, vrijgemaakt van alle andere leerlingen, is er thee met allerlei lekkers voor de leerlingen en de ouders. Ze lopen rond, volkomen vrij weer van alle eerdere verlegenheid.

Wij docenten lopen rond en feliciteren leerlingen, schudden hen de hand en wensen hen veel geluk.

En als ik naar buiten loop, een bos bloemen en een doos merci van twee dankbare leerlingen in mijn handen, en na een handkus van een andere leerling, ben ik even vol weemoed. Weer een klas afgeleverd, weer een groep die verder gaat, de wereld in.

Ik hoop dat wij, dat ik, ze iets hebben kunnen meegeven dat verder gaat dan alleen de oorzaken van de Eerste Wereldoorlog, of dat gedoe met gelijkzijdige driehoeken. Iets waar ze wat aan hebben. Je probeert ze te leren plannen, inzicht te geven, verbanden te leren leggen, meningen te vormen en ook nog eens een redelijk sociaal mens te zijn. Bij de een is dat beter gelukt dan bij de ander, maar als docent doe je je best en meer kun je ook niet doen.

Succes lieve mavo 4 geschiedenisklas! Jullie hebben me soms tot wanhoop gedreven, hebben me een paar keer heel kwaad gekregen, maar ik heb ook met jullie gelachen en ik vond het heerlijk dat ik regelmatig goed kon uitleggen, dat jullie dan bijna drie kwartier stil waren omdat jullie gewoon naar mijn verhaal luisterden.

Ik heb met jullie genoten en ik heb van jullie genoten, het ga jullie goed!