Zalig Pasen

De avond voor Pasen is de Paaswake. In deze Paasnacht is de kerk nog altijd donker, maar het paasvuur wordt aangestoken en daarmee wordt de grote doopkaars aangestoken. Met kleine kaarsjes geven alle mensen het vlammetje aan elkaar door en het licht verspreidt zich door de kerk. Het altaar wordt weer opgebouwd, er is weer zang, muziek en klokgelui, want Jezus is opgestaan. De dodenherdenking is voorbij, het feest kan gevierd worden.

Ik ben erg dol op de Paasnacht, vooral als je die meemaakt nadat je in de dagen ervoor de andere vieringen hebt meegemaakt, waarin het steeds stiller en donkerder, steeds doder werd. Het licht dat zich dan langzaam weer verspreidt in de kerk is een prachtig en ontroerend moment.
Dat was het deze keer ook. Maar helaas zakte voor mij daarna de paasviering een beetje in. Een beetje? Het viel volkomen plat op z'n gezicht.

In de plek waar ik woon, wordt uit economische motieven het kerkgebouw gedeeld door verschillende geloofsgemeenschappen. Dat levert een kale kerk op, en nog een heleboel andere punten waar ik moeite mee heb, maar goed, als het daar bij blijft dan kan het erger, zullen we maar zeggen.

Helaas zijn ze ook nogal dol op het samen delen van de diensten. Ik had tot nu toe de oecumenische diensten weten te vermijden, maar als ik nu per se een Katholieke Mis wilde meemaken, dan moest ik of naar de Stad (om tien uur 'avonds met de bus: geen goed idee) of naar Buiten (en daar begon het pas om 23.oo uur.) Uit praktische motieven én om een goed oordeel te kunnen vormen besloot ik dan deze keer maar de oecumenische dienst bij te wonen. Wie weet zou het mee vallen.

Zoals ik al zei, het begon niet verkeerd. De schaduw van het kruis op de muur en de werkelijk prachtige bloemen leken ontzettend mooi.  Paasvuur, kaarsen etc, allemaal leuk. En toen verzakte het in een soort oecumenische nietsigheid. Het was geen Mis, het was geen woord en communieviering, het was misschien een protestantse dienst, dat weet ik niet. In ieder geval: ik miste een heleboel dingen. En ik miste vooral de communie. Ik ben namelijk niet naar voren gegaan, wat was het punt?
Gelukkig werd het de dag erna goed gemaakt met een echte, degelijke eucharistieviering, met een priester, een besprenkeling met wijwater en transsubstantiatie. Ik kwam weer blij de Mis uit, en niet met een gevoel van 'ik wilde dat ik niet hier was', zoals de avond ervoor.

Ik ben in mijn ideeën echt geen conservatieve katholiek, en de parochie waar ik uitkom in Rotterdam was ook verre van conservatief, maar ik merk dat ik liturgisch toch graag een aantal tradities en gebruiken in ere houd.

Het heeft weinig zin om te doen of de verschillen niet belangrijk zijn, of je gewoon dingen kunt afschaffen of kunt overspringen. De verschillen zijn wel van belang, anders kun je net zo goed alles wel opdoeken. Waarom moet je goede Katholieke tradities (Witte donderdagviering, Kruisweg, Paaswake) verwateren omdat er zo nodig protestanten aan mee willen doen? Laat ze hun eigen vieringen hebben en als ze zo nodig mee willen doen, laat ze dan mee doen in de katholieke viering.
Om economische redenen de ruimte delen dat snap ik, dat is waarschijnlijk heel verstandig, maar de rest moet je naar mijn idee niet wíllen delen. Dit zal vast politiek niet correct zijn om te zeggen, maar zo voel ik het.

Ik vrees echter dat ik de komende tijd hier nog aan vast zit, dus ik zal hier voor mezelf een weg in moeten vinden. Eén ding is voor mij zeker; op die oecumenische diensten zien ze mij niet meer terug.
Gelukkig was het heerlijk weer, ik heb een Italiaans Roomijsje gegeten uit de ijssalon hier op de hoek en ik kon genieten van een paar vrije dagen.