Het einde van het schooljaar (bijna dan)
Elk lokaal in school is benauwd, er hangt zo’n onaangenaam klammige, vochtige sfeer. De ramen staan wijd open, maar er komt geen frisse lucht door omdat er geen wind staat. Als het geluidsniveau in de klas en op de gang het toestaat, houd je ook de deur open, maar dat geeft wel veel onrust. Toch liever dat dan de oven die het lokaal anders is, ook omdat er gemiddeld 27 leerlingen zitten te werken.
Nou ja, werken, het kost moeite deze dagen. Het is de laatste lesweek, want vrijdag begint de proefwerkweek. De laatste lessen om dingen af te ronden, de laatste uitleg te geven en de leerlingen voor te bereiden op de laatste kans hun cijfer op te halen. Leerlingen hebben daar geen zin meer in, vrees ik. Zij vinden het te warm om te werken, zij willen nu vooral ‘iets leuks doen’. En hoewel ik dat best snap, kan dat in veel gevallen niet. En zelfs al zou ik de laatste les bijvoorbeeld een film willen kijken, dan kan het niet omdat onze school net verbouwd heeft en in de nieuwe lokalen (waar ik dus zit) er nog geen beamers hangen. Helaas, geen film mogelijk jongens, het wordt toch gewoon de toetsvoorbereiding.
Voor de leerlingen is het nog even doorbuffelen, nog een paar dagen hard werken en daarna is het voor hen grotendeels over. Ze moeten natuurlijk nog naar school om hun boeken in te leveren, om gemaakte toetsen op te halen en uiteindelijk voor hun rapport, maar dat is het wel.
De meesten hebben dan ook het idee dat het al vakantie is. Die toetsweek is nog maar een klein obstakel op weg naar de grote vrijheid.
Voor ons docenten is er nog wat meer te doen. De toetsen moeten worden nagekeken, in heel rap tempo. Dinsdag is de laatste toetsdag, maar woensdag moeten de cijfers worden ingeleverd. Ik heb medelijden met die collega’s die veel toetsen op die dinsdag hebben. Gelukkig is het voor mij goed verdeeld.
Dan hebben we nog de rapportvergaderingen en het schrijven van de rapporten. En probeer daar maar eens voor de vierde keer origineel in te zijn. Voor je het weet blijf je toch weer steken in: ‘Een mooie lijst, geniet van je vakantie en volgend jaar veel plezier in de 3e klas’. Ik probeer die tekst wel te variëren, maar soms is dat behoorlijk lastig. Je verwijst naar dingen die ze hebben meegemaakt, onvoldoendes die ze goed hebben opgehaald, waarschuwt soms nog even dat het volgend jaar lastig kan worden
Maar eerst komen nog de rapportvergaderingen. De leerlingen die duidelijk over zijn, dat is geen probleem, de leerlingen die gezakt zijn, zijn een al wat groter probleem en de bespreekgevallen zijn soms echt heel lastig.
De gezakten kunnen namelijk doubleren, maar ook overstappen naar een ander niveau. En wat is beter? De ene leerling zal een diploma kunnen halen op dit niveau, voor de andere leerling zien de collega’s het echt niet. En wat zijn gronden om iemand toch te bevorderen? De bespreekgevallen leveren soms heel wat discussie op. De ene collega ziet voor die leerling wel perspectief, de ander niet en de omstandigheden van de leerling in het afgelopen jaar spelen ook mee. Maar doe je een leerling een plezier met bevorderen als we weten dat het volgend jaar mis gaat? Uiteindelijk willen we allemaal de beslissing waar de leerling het meest bij gebaat is. Hoe naar dat soms ook is. Een leerling kan heel graag op de havo willen blijven, maar als er een onvoldoende rapport staat en de meerderheid van de docenten er geen havo diploma in ziet, dan wordt het toch bevordering naar een lager niveau.
Dat is de afronding van dit jaar, maar we zijn ook alweer bezig met de voorbereidingen van volgend jaar. De klassen zijn verdeeld, er moeten studiewijzers gemaakt worden, je begint alweer met plannen en dingen bedenken. Voeg daar nog bij dat ik mijn kasten wil opruimen en uitzoeken, zodat ik volgend jaar opgeruimd kan beginnen én dat ik ook nog een middagje met mijn mentorklas ga klimmen in het Amsterdamse Bos.
Kortom, het is bijna vakantie, maar het is nog even volhouden en zoals altijd verkijk ik me weer op de hoeveelheid werk die er nog moet gebeuren. Ik heb mijn hoofd ook al een beetje bij de vakantie, net zoals mijn leerlingen.
Nou ja, werken, het kost moeite deze dagen. Het is de laatste lesweek, want vrijdag begint de proefwerkweek. De laatste lessen om dingen af te ronden, de laatste uitleg te geven en de leerlingen voor te bereiden op de laatste kans hun cijfer op te halen. Leerlingen hebben daar geen zin meer in, vrees ik. Zij vinden het te warm om te werken, zij willen nu vooral ‘iets leuks doen’. En hoewel ik dat best snap, kan dat in veel gevallen niet. En zelfs al zou ik de laatste les bijvoorbeeld een film willen kijken, dan kan het niet omdat onze school net verbouwd heeft en in de nieuwe lokalen (waar ik dus zit) er nog geen beamers hangen. Helaas, geen film mogelijk jongens, het wordt toch gewoon de toetsvoorbereiding.
Voor de leerlingen is het nog even doorbuffelen, nog een paar dagen hard werken en daarna is het voor hen grotendeels over. Ze moeten natuurlijk nog naar school om hun boeken in te leveren, om gemaakte toetsen op te halen en uiteindelijk voor hun rapport, maar dat is het wel.
De meesten hebben dan ook het idee dat het al vakantie is. Die toetsweek is nog maar een klein obstakel op weg naar de grote vrijheid.
Voor ons docenten is er nog wat meer te doen. De toetsen moeten worden nagekeken, in heel rap tempo. Dinsdag is de laatste toetsdag, maar woensdag moeten de cijfers worden ingeleverd. Ik heb medelijden met die collega’s die veel toetsen op die dinsdag hebben. Gelukkig is het voor mij goed verdeeld.
Dan hebben we nog de rapportvergaderingen en het schrijven van de rapporten. En probeer daar maar eens voor de vierde keer origineel in te zijn. Voor je het weet blijf je toch weer steken in: ‘Een mooie lijst, geniet van je vakantie en volgend jaar veel plezier in de 3e klas’. Ik probeer die tekst wel te variëren, maar soms is dat behoorlijk lastig. Je verwijst naar dingen die ze hebben meegemaakt, onvoldoendes die ze goed hebben opgehaald, waarschuwt soms nog even dat het volgend jaar lastig kan worden
Maar eerst komen nog de rapportvergaderingen. De leerlingen die duidelijk over zijn, dat is geen probleem, de leerlingen die gezakt zijn, zijn een al wat groter probleem en de bespreekgevallen zijn soms echt heel lastig.
De gezakten kunnen namelijk doubleren, maar ook overstappen naar een ander niveau. En wat is beter? De ene leerling zal een diploma kunnen halen op dit niveau, voor de andere leerling zien de collega’s het echt niet. En wat zijn gronden om iemand toch te bevorderen? De bespreekgevallen leveren soms heel wat discussie op. De ene collega ziet voor die leerling wel perspectief, de ander niet en de omstandigheden van de leerling in het afgelopen jaar spelen ook mee. Maar doe je een leerling een plezier met bevorderen als we weten dat het volgend jaar mis gaat? Uiteindelijk willen we allemaal de beslissing waar de leerling het meest bij gebaat is. Hoe naar dat soms ook is. Een leerling kan heel graag op de havo willen blijven, maar als er een onvoldoende rapport staat en de meerderheid van de docenten er geen havo diploma in ziet, dan wordt het toch bevordering naar een lager niveau.
Dat is de afronding van dit jaar, maar we zijn ook alweer bezig met de voorbereidingen van volgend jaar. De klassen zijn verdeeld, er moeten studiewijzers gemaakt worden, je begint alweer met plannen en dingen bedenken. Voeg daar nog bij dat ik mijn kasten wil opruimen en uitzoeken, zodat ik volgend jaar opgeruimd kan beginnen én dat ik ook nog een middagje met mijn mentorklas ga klimmen in het Amsterdamse Bos.
Kortom, het is bijna vakantie, maar het is nog even volhouden en zoals altijd verkijk ik me weer op de hoeveelheid werk die er nog moet gebeuren. Ik heb mijn hoofd ook al een beetje bij de vakantie, net zoals mijn leerlingen.
Reacties
Een reactie posten