The magnificent seven (1960)

Een dorpje wordt bedreigd door bandieten en de dopelingen huren zeven mannen in om het dorp te beschermen. Oorspronkelijk was dit een Japanse film, ‘De zeven samourai’, maar in 1960 werd een remake gemaakt in Hollywood, dit werd ‘The magnificent seven’.

Een klein Mexicaans dorpje wordt bedreigd door de bandiet Calvera (een geweldige rol van Eli Wallach) en drie dorpelingen besluiten naar de grens te rijden om daar wapens te kopen om zich te kunnen verdedigen.

In het grensstadje is er een ruzie over de begrafenis van een Indiaan en twee mannen, Kris en Vin (Yul Brynner en Steve McQueen) zijn degenen die uiteindelijk de moed hebben om de Indiaan te begraven. De dorpelingen besluiten aan Kris hulp te vragen, aangezien zij zelf weinig van wapens weten.

Kris weet hen te overtuigen dat mannen huren goedkoper en gemakkelijker is dan wapens kopen en hij zal een groep mannen bij elkaar brengen om mee te gaan naar Mexico. Vin komt erbij, en nog vijf anderen, gespeeld door acteurs als James Coburn, Robert Vaughn en Charles Bronson.

Ze rijden naar het dorp en helpen de dorpelingen de verdediging op te zetten. ‘s Avonds krijgen ze een enorm feestmaal, maar als ze erachter komen dat de dorpelingen zelf niets hebben, delen ze het eten met de kinderen van het dorp.

Als Calvera komt, weten ze hem te verjagen, maar ze komen erachter dat Calvera niet van plan is weg te gaan of dit over zijn kant te laten gaan. De dorpelingen worden bang en geven zich over aan Calvera, die vervolgens de zeven huurlingen de wapens afneemt en ze het dorp uitstuurt.

De zeven besluiten echter terug te keren en ondanks het verraad de dorpelingen te helpen. In een groots gevecht dat volgt wordt Calvera gedood, maar ook vier van de huurlingen zullen sterven. Uiteindelijk rijden Kris en Vin weg, de dorpelingen hebben gewonnen, maar zij hebben verloren. Zij zullen altijd verliezen.

Yul Brynner praat met een andere acteur
en Steve McQueen draait met zijn hoed.

Het was de bedoeling dat dit een film voor Yul Brynner zou worden, hij is de leider van de zeven, de man die alles bedenkt, de man met het helderste hoofd. Maar het is een film waarin alle acht acteurs een grote rol spelen, en de grootste rol was van Steve McQueen.

Steve McQueen heeft weinig tekst in deze film, maar de tekst die hij heeft is wel heel geweldig, een paar one-liners die in je hoofd blijven zitten.

Bovendien had hij de gewoonte een scene naar zich toe te trekken. Elke keer als Yul Brynner een scene had, en Steve McQueen had geen tekst, wist hij toch de aandacht op zich te vestigen door zijn hoed af te nemen, de hoed in zijn handen rond te draaien, aan zijn pistool te zitten etc. Als kijker let je dan op Steve McQueen, niet op Yul Brynner.

Het schijnt dat Yul Brynner het niet leuk vond dat hij even lang of maar iets langer was dan Steve McQueen, en tijdens een scene wilde hij graag er bovenuitsteken om iedereen te laten zien dat hij de leider was. Hij had voor zichzelf een heuveltje gemaakt van aarde om op te staan, maar tijdens het filmen van de scene stond Steve McQueen achter hem die per ongeluk-expres steeds een beetje meer aarde wegschopte, zodat aan het einde van de scene Yul Brynner een stuk lager stond. 

Ook was Steve McQueen een heel stuk sneller met het trekken van zijn pistool en Yul Brynner weigerde om in dezelfde scene naar McQueen zijn pistool te moeten trekken, omdat het dan duidelijk werd dat hij zo langzaam was.

Het is tussen die twee nooit meer goed gekomen, Steve McQueen heeft daarna altijd geweigerd in een film te spelen waarin Yul Brynner ook mee deed. 

'The magnificent seven' is niet alleen een geweldige film waarin een heleboel jonge acteurs te zien zijn die een paar jaar later grote namen zouden zijn, het is vooral een geweldige film omdat het zo goed in elkaar zit. Het is een mooi verhaal, vol diepe momenten. Het was namelijk een van de eerst westerns waarin de tragiek van de cowboy naar voren kwam, de eenzaamheid en de triestheid. In een prachtige scene spreekt Vin dit uit; ‘Plaatsen waar je thuis bent: geen. Vrouw: geen. Kinderen: geen. Vooruitzichten: nul’. Er zit geen scene teveel in deze film, de teksten zijn kort, maar zó helder en de muziek is schitterend. De film heeft vaart, humor en ook nog spannende momenten.

Natuurlijk merk je dat het een film van vijftig jaar oud is, sommige achtergronden zijn duidelijk in de studio gemaakt, Horst Buchholz heeft overacteren uitgevonden en de romance is een beetje onzinnig. Maar goed, dat zijn kleinigheden die volkomen wegvallen tegen de grootsheid van de rest van de film.

Ik heb ervan genoten en ik ben erg blij dat ik deze film nu in mijn collectie heb, want dit gaat er een worden die ik regelmatig opnieuw zal bekijken.