Hoogte en dieptepunten
Eén dag kan zowel leuke als minder leuke dingen brengen en 12 augustus 2010 was een typisch voorbeeld met hoogte en dieptepunten.
Hoogtepunt één was voor mij het bezoek aan de Hermitage in Amsterdam. Omdat het de verjaardag van Alexei was (ik zei toch al dat ik een beetje een obsessie heb) wilde ik iets Russisch doen en waar kun je dan beter terecht dan in de Hermitage? Tweede hoogtepunt was dat ik de Mis heb bijgewoond in de Sint Nicolaas kerk in Amsterdam en hoewel de Mis in het Spaans was (dat heeft vast wel ergens gestaan, maar dat zie ik dan niet) geeft dat niet zoveel, je kunt het toch wel volgen. Geweldig was echter het koor dat prachtig zong. Ik stond op een gegeven moment met tranen in mijn ogen omdat het zo mooi klonk, die stemmen die elkaar afwisselden in de akoestiek van die schitterende kerk. Iemand die ik ken noemt het de mooiste kerk van Amsterdam, en hij heeft wel een punt daarin. Kortom, dat was prachtig, één van die onverwacht cadeautjes die je soms krijgt.
Helaas kreeg ik thuis nog een onverwacht cadeautje, een vordering van een incassobureau omdat een auto met mijn kenteken ergens vorige week om half vier in de ochtend is weggereden bij een pompstation zonder te betalen. Ik ben dat niet geweest (echt niet), en heb gelijk gebeld met het incassobureau en mijn rechtsbijstandverzekering. Ik word door het incassobureau volgende week terug gebeld. Nu maar hopen dat ze de beelden (nog) hebben en dat het een heel andere auto blijkt te zijn, dan is het snel op te lossen. Lijkt mij. Hoop ik dan, hoewel ik me daar best eens in zou kunnen vergissen. Heel vervelend dat er iemand met mijn kenteken rondrijdt en allerlei rare dingen kan doen. En dat geregel dat je er meteen weer van hebt.
Gelukkig eindigde de dag weer heel goed, e-mailen met vrienden kan je weer aardig oppeppen. (en zijn soms ook onverwachte cadeautjes)
Meer hoogte- dan dieptepunten gisteren, maar dat dieptepunt is wel een heel diep dieptepunt. Ik heb voor nu eraan gedaan wat ik kon doen, en nu kan ik alleen maar wachten tot dat die deurwaarders me bellen volgende week, maar ik heb er wel aardig de zenuwen over.
Update: nadat ik een mail had gestuurd met mijn bezwaar en de gegevens over mijn auto, kreeg ik van de week de brief met de mededeling dat ze de zaak onderzocht hebben en dat ze tot de conclusie zijn gekomen dat de betreffende auto niet de mijne kan zijn geweest. Hoera!
Hoogtepunt één was voor mij het bezoek aan de Hermitage in Amsterdam. Omdat het de verjaardag van Alexei was (ik zei toch al dat ik een beetje een obsessie heb) wilde ik iets Russisch doen en waar kun je dan beter terecht dan in de Hermitage? Tweede hoogtepunt was dat ik de Mis heb bijgewoond in de Sint Nicolaas kerk in Amsterdam en hoewel de Mis in het Spaans was (dat heeft vast wel ergens gestaan, maar dat zie ik dan niet) geeft dat niet zoveel, je kunt het toch wel volgen. Geweldig was echter het koor dat prachtig zong. Ik stond op een gegeven moment met tranen in mijn ogen omdat het zo mooi klonk, die stemmen die elkaar afwisselden in de akoestiek van die schitterende kerk. Iemand die ik ken noemt het de mooiste kerk van Amsterdam, en hij heeft wel een punt daarin. Kortom, dat was prachtig, één van die onverwacht cadeautjes die je soms krijgt.
Helaas kreeg ik thuis nog een onverwacht cadeautje, een vordering van een incassobureau omdat een auto met mijn kenteken ergens vorige week om half vier in de ochtend is weggereden bij een pompstation zonder te betalen. Ik ben dat niet geweest (echt niet), en heb gelijk gebeld met het incassobureau en mijn rechtsbijstandverzekering. Ik word door het incassobureau volgende week terug gebeld. Nu maar hopen dat ze de beelden (nog) hebben en dat het een heel andere auto blijkt te zijn, dan is het snel op te lossen. Lijkt mij. Hoop ik dan, hoewel ik me daar best eens in zou kunnen vergissen. Heel vervelend dat er iemand met mijn kenteken rondrijdt en allerlei rare dingen kan doen. En dat geregel dat je er meteen weer van hebt.
Gelukkig eindigde de dag weer heel goed, e-mailen met vrienden kan je weer aardig oppeppen. (en zijn soms ook onverwachte cadeautjes)
Meer hoogte- dan dieptepunten gisteren, maar dat dieptepunt is wel een heel diep dieptepunt. Ik heb voor nu eraan gedaan wat ik kon doen, en nu kan ik alleen maar wachten tot dat die deurwaarders me bellen volgende week, maar ik heb er wel aardig de zenuwen over.
Update: nadat ik een mail had gestuurd met mijn bezwaar en de gegevens over mijn auto, kreeg ik van de week de brief met de mededeling dat ze de zaak onderzocht hebben en dat ze tot de conclusie zijn gekomen dat de betreffende auto niet de mijne kan zijn geweest. Hoera!
Reacties
Een reactie posten