Het hier en het nu

Wij maken ons vaak druk over wat er nog gaat komen of wat er is gebeurd. Ik tenminste wel. Als ik  maal over wat er is gebeurd, dan herkauw ik iets waar ik niets meer aan kan veranderen. In mijn hoofd speel ik het steeds opnieuw af en maak me druk om wat er is gezegd en gedaan en wat ik had moeten zeggen en doen.

Als ik maal over de toekomst, dan maak ik me druk over alles wat nog kán gebeuren, wat de één zal gaan zeggen en hoe ik zal antwoorden. En hoewel denken aan de toekomst natuurlijk op zich niets slechts is als je het doet om plannen te maken en te zien waarmee je bezig bent, is het heel wat anders om allerlei scenario's af te spelen die helemaal niets met de werkelijkheid te maken hebben. Om energie te verspillen aan zorgen, boosheid, frustratie over iets wat misschien helemaal niet gaat gebeuren.

Als het gaat om het verleden dan moet je op een gegeven moment loslaten. René Diekstra zegt dat zo mooi 'neem je verlies en je neem vrijheid'.  Op het moment dat je kunt accepteren dat iets niet goed is gegaan of dat je het anders had willen of moeten doen, kun je het loslaten. En op dat moment kun je je vrijheid weer pakken, dan ben je er niet steeds mee bezig en kun je je aandacht richten op andere dingen.

Als het gaat om zorgen maken over de toekomst, is het beter om dat ook los te laten. Het is zo'n verspilling van energie voor iets wat nog niet eens gebeurd is. Maak je maar druk als het gebeurd, dan heeft het tenminste zin.

Ik probeer dus om  meer in het hier en het nu te leven. Los te laten en te genieten van dit moment. Gewoon er zijn. Iets dat in de yoga heel belangrijk is. Je maakt je daar nog niet druk om asana's die al geweest zijn of die nog moeten komen, je staat op dit moment in deze houding en daar gaat het om.

Als ik echter tegen mezelf zeg dat ik meer moet loslaten en moet genieten van het hier en het nu, zijn mijn grote leermeesters niet de yogi's die ik in mijn boeken tegenkom, maar dan kijk ik naar mijn katten. Als er één dier goed is in genieten van het moment, dan zijn het wel katten. 

Die dieren hebben op dit moment een goed gevuld etensbakje, de schoot van het vrouwtje, een plekje in de zon en genieten daar vol overgave van. Corrado en Silvia en al hun in bont gehulde broeders en zusters zijn grotere Zen-meesters dan wij ooit kunnen worden. Maar het geeft wel stof tot overpeizing, een goed voorbeeld dat gevolgd kan worden. 

Corrado op de bank, in de zon