Tomaten en paprika, deel I

Een tijdje geleden besloot ik dat ik wilde proberen op mijn balkonnetje tomaten en paprika te kweken. Twee weken geleden attendeerde mijn moeder mij erop dat ze bij de Albert Heijn potten verkochten met aarde en zaadjes. Eén terracotta pot, met twee zakjes aarde en een zaakje zaadjes, keurig verpakt. Ik heb in twee potten de zaadjes gezaaid; eerst aarde in de pot, de zaadjes verdelen en nog een klein laagje aarde erover heen.

Vervolgens is het een beetje afwachten of er wel iets gaat gebeuren. De tomaat begon al heel snel. Een paar kleine witte sprietjes werden groene sprietjes en nu staat de pot al helemaal vol. Ik moet deze dan ook uitdunnen. Dit ga ik vanavond doen.

De paprika baarde me wat meer zorgen, want het duurde heel lang voor ik hier iets zag. Ik dacht eigenlijk al dat er iets mislukt was en dat ik de pot wel weg kon gooien.  Maar sinds dit weekend begint dit ook te komen. Kleine puntjes komen boven, en het worden er steeds meer. Ik tel nu al 13 paprikasprietjes. Ook hier zal ik binnenkort moeten uitdunnen.

De twee potten staan nog binnen, alleen zaterdag heb ik ze op het balkon gezet met het idee dat het toen zo lekker warm was in de zon dat de tomaten en de paprika’s er ook van zouden profiteren. Pas na ijsheiligen gaan ze definitief naar buiten toe.

Ik was even bang dat de poezen de twee potten met aarde misschien erg interessant zouden vinden, in de trant van; ‘gut wat lief dat het vrouwtje twee extra kattenbakken neerzet’, maar ze hebben er nog niet naar om gekeken.

Ik vind het geweldig om te zien hoe er uit zulke kleine zaadjes nu al zoveel sprietjes komen en wie weet, heb ik over een paar maanden echt mijn eigen tomaten en paprika’s.

Tomatensoep, paprikasoep, paprika’s in de lasagne, tomaten in de salade, wat een mogelijkheden! Ik kan bijna niet wachten. Maar de paprika heeft me nu al geleerd dat moeder natuur dit soort dingen doet in haar eigen tempo. Gewoon afwachten dus.