Take That

Soms raak je een bepaalde band een tijdje uit het oog en dan opeens kom je die weer tegen. Soms wil je dan dat het bij een herinnering was gebleven, want dan valt het enorm tegen (ik noem UB-40 waar ik als kind nogal gek op was, maar toen ik laatst een interview met Ali Cambell zag die amper een coherente zin kon vormen ging er toch een beetje van de glans van mijn jeugdsentiment af)

Toen ik studeerde, in de jaren 90, was Take That groot. Erg groot. En eigenlijk was het absoluut niet cool om zo’n boyband leuk te vinden. Ik geloof niet dat ik cool was en ik vond ze wel leuk. Ze scoorden hit na hit met lekkere, onpretentieuze pop en mooie ballads (Babe is nog altijd een van mijn favoriete kersthits) Toen ging het minder met ze. Robbie Williams ging eruit, ze scoorden nog één of twee hits en de band lag definitief uit elkaar. 

Ik heb op een gegeven moment de Greatest Hits cd gekocht en dacht dat het daarbij zou blijven.

Een aantal jaren geleden kwamen ze toch weer bij elkaar. Zonder Robbie Williams, maar eerlijk gezegd hebben ze die niet nodig om geweldige muziek te maken.

Hun eerste cd uit 2006 ‘Beautiful world’ is namelijk Beautiful. Van het prachtige ‘Patience’ tot het heerlijke ‘Shine’ en ‘Wooden Boat’ is het een genot om naar te luisteren.

In 2008 kwam The Circus, ook al zo’n perfect album. ‘The Garden’ is een prachtig nummer, waar je stil van wordt. Van ‘Hello’ en ‘Up all night’ word ik helemaal vrolijk, ‘Greatest day’ en ‘What is love’ zijn zo mooi.

Van vroeger wisten we al dat Gary Barlow een geweldige tekstschrijver is. Maar werk als dit is natuurlijk het resultaat van teamwork en ook de anderen, Mark Owen, Jason Orange en Howard Donald zijn uitstekende zangers die ongetwijfeld hebben meegewerkt aan de teksten en de muziek. (op deze cd’s staat dan ook bij de tekst en muziek niet meer de naam van één van hen, maar staat er simpel ‘Take That’.)

Ik had al af en toe een nieuw nummer gehoord op de radio en wist ook wel dat ze weer bij elkaar waren, maar het was nog niet helemaal tot me doorgedrongen. Tot ik de laatste tijd steeds een nieuw nummer hoorde ‘The Flood’. Prachtig, een nummer dat ik elke keer hard zet. Het bleek Take That te zijn, in oude bezetting, weer met Robbie Williams erbij.

De nieuwe cd gekocht (en toen ‘Beautiful World en The Circus er ook maar gelijk bij besteld) en Progress is weer een juweeltje.

‘The flood’ is prachtig, maar ook ‘Pretty things’, ‘SOS’, ‘Eight letters’ en ‘Happy now’ zijn heerlijk om naar te luisteren, terwijl ik ‘Kidz’ niet uit mijn hoofd krijg de laatste dagen, wat een lekker nummer.