Stilte, examens!
De eindexamen waren weer begonnen. De tijd waarin de vwo, havo en vmbo leerlingen hun laatste toetsen maken, in de hoop en verwachting hun diploma te halen. De laatste horde voor de volwassenheid, als het ware.
En zoals elke overgangsrite heeft ook het eindexamen een heel eigen ritueel, vol regels en gebruiken.
De surveillanten, een achterin en twee voorin, die niets mogen doen, alleen opletten en kijken. Als een leerling naar de wc moet, dan loopt er een docent mee. De regels die zeggen dat de envelop pas geopend mag worden als de dienstdoende afdelingsleider het aan een leerling ter controle heeft laten zien. Het proces verbaal dat je tekenen moet, de tijden die genoteerd moeten worden van de leerlingen die inleveren.
De rijen tafels in de grote gymzaal, alle leerlingen met een hele verzameling eten en drinken (maar niet altijd genoeg pennen, vreemd genoeg). Ze zijn gespannen en zenuwachtig, maar als ze eenmaal beginnen geconcentreerd en vol focus.
Ik stond een dag als reserve om te surveilleren, en ik heb een half uurtje gezeten omdat een collega zich in de tijd vergist had (kan gebeuren).
Hoewel dat zitten drie uur lang vrij vervelend is, maakt de sfeer het toch altijd voor mij tot een aparte gebeurtenis en ik heb er geen hekel aan. Het is voor mijn gevoel ook de opmaat naar het einde van het jaar; als de eindexamens beginnen dan weet je dat je echt richting de zomer gaat.
De week erop waren mijn mavo 4 leerlingen voor geschiedenis aan de beurt. Een op zich leuke club leerlingen, maar toch met een aantal zwakke broeders en zusters waar ik me wel zorgen over maakte. Ik heb het proefexamen met ze besproken, ik heb ze tips gegeven en alle stof het hele jaar door met ze doorgenomen. Ik kan er daarna niets meer aan doen. Zoals bij elke overgangsrite moest ik ze loslaten, het is nu aan de leerlingen.
Maar het blijft spannend, elk jaar weer.
En zoals elke overgangsrite heeft ook het eindexamen een heel eigen ritueel, vol regels en gebruiken.
De surveillanten, een achterin en twee voorin, die niets mogen doen, alleen opletten en kijken. Als een leerling naar de wc moet, dan loopt er een docent mee. De regels die zeggen dat de envelop pas geopend mag worden als de dienstdoende afdelingsleider het aan een leerling ter controle heeft laten zien. Het proces verbaal dat je tekenen moet, de tijden die genoteerd moeten worden van de leerlingen die inleveren.
De rijen tafels in de grote gymzaal, alle leerlingen met een hele verzameling eten en drinken (maar niet altijd genoeg pennen, vreemd genoeg). Ze zijn gespannen en zenuwachtig, maar als ze eenmaal beginnen geconcentreerd en vol focus.
Ik stond een dag als reserve om te surveilleren, en ik heb een half uurtje gezeten omdat een collega zich in de tijd vergist had (kan gebeuren).
De week erop waren mijn mavo 4 leerlingen voor geschiedenis aan de beurt. Een op zich leuke club leerlingen, maar toch met een aantal zwakke broeders en zusters waar ik me wel zorgen over maakte. Ik heb het proefexamen met ze besproken, ik heb ze tips gegeven en alle stof het hele jaar door met ze doorgenomen. Ik kan er daarna niets meer aan doen. Zoals bij elke overgangsrite moest ik ze loslaten, het is nu aan de leerlingen.
Maar het blijft spannend, elk jaar weer.
Reacties
Een reactie posten