Le cose che restano , de dingen die overblijven (2010)
En die Italianen kunnen het; ze maken prachtige dingen, schrijven geweldige boeken, koken het lekkerste eten én maken de mooiste films. Veel mensen zullen de miniserie ‘La meglio gioventu’ wel kennen, dat prachtige werk over een familie tegen de achtergrond van de Italiaanse geschiedenis van ongeveer de jaren 60 tot eind jaren 80.
‘Le cose che restano’ is van dezelfde makers en ademt dezelfde sfeer.
Het is het verhaal van een familie in Rome. Een welgestelde familie, vader zakenman, moeder arts, oudste zoon Andrea werkt op het ministerie, dochter Nora is psychologe, tweede zoon Nino studeert bijna af als architect en jongste zoon Lorenzo doet bijna eindexamen.
Als de film begint komt Nora bij haar ouders langs om de echo te laten zien van hun eerste kleinkind. Andrea komt die dag weer thuis na een paar maanden weg te zijn geweest en de hele familie is blij en opgetogen. Ze houden die avond een feestmaal, de hele familie bij elkaar in het appartement, rond de eettafel, om al het goede nieuws te vieren.
Later die avond gaat Lorenzo naar zijn vriendinnetje, maar als hij er de volgende ochtend achter komt dat hij thuis iets is vergeten dat hij op school nodig heeft, gaat hij snel op pad dat te halen. Helaas let hij niet zo heel goed op, en hij krijgt een fataal auto ongeluk.
De familie moet de dood van Lorenzo op de een of andere manier zien te verwerken en iedereen moet zijn leven weer op zien te pakken.
Moeder kan dat niet, zij is zo verstrikt in haar verdriet, dat zij zich helemaal terugtrekt in zichzelf en zelfs niet meer thuis wil wonen. Zij laat zich opnemen in een kliniek, waar zij de illusie in stand kan houden dat alles nog in orde is en Lorenzo nog leeft. De familie valt verder uit elkaar. Nino is woedend op zijn vader, die hij heeft betrapt met een andere vrouw vlak voor het ongeluk en hij verwijt zijn vader nu dat die te weinig doet om zijn vrouw te helpen in haar verdriet. Hij wil niets meer met zijn vader te maken hebben en huurt ergens een kamer. Nora is vooral bezig met haar eigen gezin en patiënten. Vader besluit naar Irak te gaan om daar als zakenman te helpen het land weer op te bouwen. Andrea gaat weer naar het zuiden, om daar te helpen met de vluchtelingen problematiek.
Het grote appartement in Rome staat leeg.
In de paar jaren die komen, volgen we de levens van de verschillende familieleden. Andrea heeft bij de praktijk van zijn zus een leuke man leren kennen en zij krijgen een relatie, Andrea weet echter niet dat Michel ziek is. Nino komt zijn broer in het zuiden opzoeken en helpt dan een vluchtelinge uit Irak, Shaba. Zij is naar Italie gekomen om haar dochter te zoeken. Nino brengt haar onder in het leegstaande appartement van de familie. Nino en Andrea helpen haar dan om haar dochter te vinden.
En langzaam komen er steeds meer mensen terug in het apprtement. Shaba’s dochter, Andrea en Michel en Michels kleine dochtertje Lila en Nino die ook steeds vaker thuis te vinden is. Hij heeft een relatie gehad met de vrouw van zijn professor en dit is dramatisch afgelopen en langzaam maar zeker komt hij erachter dat zijn jeugdvriendinnetje wel meer betekent voor hem dan hij had gedacht.
Nora heeft als patiënt een luchtmachtkapitein die door een bermbom in Afghanistan gewond is geraakt en zijn geheugen kwijt is. Terwijl ze hem helpt, komt ze er zelf achter dat ze niet langer van haar man houdt. Ook zij keert terug naar huis.
Vader komt terug uit Irak, weet de band met Nino te herstellen en kan zijn vrouw bereiken, die na deze jaren eindelijk in staat is de dood van haar jongste zoon onder ogen te zien. Shaba is een onlosmakelijk onderdeel van de familie geworden, zeker nadat zij degene is die Michel tot zijn dood heeft verpleegd.
De film eindigt ermee dat het appartement opnieuw bewoond wordt, in een nieuwe samenstelling en met een nieuwe dynamiek, maar wel opnieuw door familie.
Een prachtig verhaal, met mooie ontroerende scènes die niet lang uitgesponnen worden of overdreven dramatisch zijn. Vier afleveringen van elk anderhalf uur, en ik heb me geen moment verveeld.
Een aanrader voor iedereen die van mooie Italiaanse films en series houdt, of gewoon van Italië.
Hoi Bettina, ik heb vanavond het laatste stuk van deze miniserie gezien op dvd. Absoluut prachtig! Groetjes, Erik
BeantwoordenVerwijderenGoed om te horen, Erik, ik vond het ook een zeer bijzondere en mooie serie. Die Italianen kunnen mooie films en series maken, dat is zeker.
VerwijderenGroetjes,