Dodelijke conclusie, Donna Leon

Bijna elk jaar komt er een boek van Donna Leon uit. Zo ook deze zomer. ‘Dodelijke conclusie’ is het twintigste deel in de reeks met de ontzettend aardige commisario Guido Brunetti.

Een jonge vrouw haalt de post op bij haar buurvrouw en treft haar buurvrouw dood aan. Zij belt de politie en commisario Brunetti onderzoekt de zaak. Het lijkt een gewone dood door een hartaanval ter zijn, maar een paar blauwe plekken zouden op een gewelddadige dood kunnen wijzen.

Brunetti komt erachter dat de vrouw haar huis als schuilplaats bood voor vrouwen die door hun echtgenoot of vriend werden mishandeld. De vrouw die ze als laatste in huis heeft gehad is spoorloos verdwenen. Brunetti onderzoekt dit spoor, maar komt ook bij het verpleegtehuis aan waar de dode vrouw als vrijwilligster werkte. Hij spreekt met een aantal bewoners waar zij regelmatig mee optrok, en komt achter een oude zaak, waarin gestolen tekeningen een rol spelen. Een oude zaak, die zich uitstrekt tot het heden.

Donna Leon is een Amerikaanse die al jaren in Venetië woont, waar haar boeken zich ook afspelen. In deze boeken vindt je geen actie, geen bloederig geweld en geen heftige dingen. Ook hebben ze nooit een erg ingewikkeld plot met allerlei twists. Brunetti is een Venetiaan in hart en nieren, een belezen man met een scherp oog en een ruim hart voor zijn medemens. 

Je proeft de sfeer van Venetie, waar het leven ongehaast is (geen auto’s) en alles afhangt van de stand van het water. Met Brunetti neem je de vaparetto en loop je via de smalle calle’s naar de campo. Brunetti overdenkt  de stad, en daarmee Italie, de wereld en het leven, en uiteindelijk ook de zaak.

En hoewel de hoofdcommisaris Patta, de hoofdinspecteur Scarpa en signoria Elletra en Brunetti’s vrouw Paola altijd wat oppervlakkig blijven en soms een tikje karikaturaal, is ‘Dodelijke conclusie’ weer een heel fijn boek in een heel fijne reeks.