De hoofdstand

Na een lange dag met vergaderingen was ik moe. Toen ik thuis kwam wilde ik nog maar één ding, lekker op de bank zitten met een kop thee. Ik besloot echter om toch naar yogales te gaan. En wat was ik blij dat ik gegaan ben! Een heerlijke les vinyasa yoga. Tijdens de meditatie aan het begin had ik wat moeite met me te concentreren, maar toen we begonnen met de asana’s ging het lekker. Ik vond ze, zoals altijd, wel pittig en ik kon ook niet alles helemaal volhouden, maar ik vond het fijn dat ik me volledig kon concentreren op wat ik op mijn matje deed. Allerlei zorgen en ideeën over werk en privé dingen kon ik helemaal loslaten. En dat ik dan bijna omval als ik de omgekeerde driehoek probeer te doen, is niet belangrijk.

En tot mijn verrassing deden we ook nog de Sirasana, de hoofdstand. Deze houding vind ik moeilijk, maar wel heel erg leuk.

Bij mijn yogaleraar in Rotterdam hebben we deze asana een tijd geoefend. De eerste keer dat hij deze houding voordeed keek ik er met enig afgrijzen naar, verwachtte hij nou echt dat ik dát ging doen? ‘Ik vind het wel een beetje eng’, zei ik toen de leraar bij mij aankwam. ‘Dat is goed’, zei hij ‘En dan gaan we het nu gewoon doen’. En toen werd het één van mijn favoriete houdingen. Zo een waarbij ik na afloop op een roze wolkje zit.

En nu deden we bij mijn nieuwe yogadocente deze houding ook. Ze deed het eerst voor en kwam er daarna bij om degenen te helpen die hulp nodig hadden. Ik heb het weer gedaan! Tegen de muur, en met haar hulp, maar de tweede keer dat ik het probeerde stond ik alweer beter dan de eerste keer. En ik zat weer op mijn roze wolkje.

Dat ik de houding niet los van de muur kan, er niet zonder hulp inkom en ik het niet lang kan volhouden doet allemaal niet ter zake. Die paar seconden dat het mij lukt om ‘in de houding te staan’ ben ik helemaal blij. Er schuil nog wel een echte yoga beoefenaarster in me!