Informatie

Zoals veel van jullie zullen hebben gemerkt bij verschillende weblogs die via web-log liepen, is dat ze nu al 9 dagen plat liggen.

Dat krijg je als alle weblogs bij web-log verhuisd moeten worden. Vraag me niet waarom, beter systeem oid. In de berichten hierover was dat het zou gebeuren wel duidelijk, dat het een hele operatie zou zijn, was ook wel duidelijk, maar dat het meer dan een week zou duren was absoluut niet duidelijk.

Ergens rond de 23^e augustus zou het hele migreren beginnen. Ik had zelf de indruk gekregen dat de boel voor een nachtje of zo niet bereikbaar zou zijn. Dit ‘worst case scenario’ is op geen enkele manier ooit aan de orde gekomen.

Maar na twee dagen stilte werd ik, en met mij vele anderen, toch wel ongerust. Wat gebeurde er, waarom duurde het zo lang?

Op dat moment was het niet zo heel duidelijk. Er konden geen reacties meer gegeven worden op het bericht over de verhuizing en de laatste tweet was ook al meer dan 24 uur oud. Het was ‘moeilijk’, zoveel was wel duidelijk. Dat complete gebrek aan informatie bleef maar doorgaan. Eerst werd maandag bekend dat dinsdag de boel weer online zou gaan. Dinsdag kregen we te horen dat het dan eindelijk ’s middags zou gebeuren. Rond tien uur ’s avonds was het opeens ‘rond middernacht’. Jullie raden het al: de volgende ochtend was er nog niets. Ik was heel blij dat ik gisteren niet thuis was, want anders was ik achter de computer blijven zitten. Acht dagen duurde het ondertussen al.

Nu is het donderdag 1 september 12 uur in de middag en er is nog helemaal niets gebeurd, en de laatste informatie is iets van 19 uur oud.

Dat je niet meteen duidelijk hebt wat het probleem is, dat snap ik, dat er dingen mis kunnen gaan, zelfs onverwachte dingen of dat je nog geen tijdslimiet kunt geven snap ik ook. Maar dat je dat niet zégt, dat snap ik niet.

Ik heb ooit eens drie uur in de trein stil gestaan in een weiland voor Hoofddorp. De conducteur wist absoluut niet wat er aan de hand was, hoe het opgelost kon worden en hoe lang het nog zou duren, hij had geen enkele informatie. De reden dat wij passagiers allemaal heel rustig bleven en er niemand boos is geworden, was omdat de conducteur rondjes bleef lopen in de trein, mensen geruststelde en regelmatig over de intercom iets liet horen. Al was het dus met; ‘Dames en heren, het spijt me, ik heb verder nog geen nieuwe informatie voor u’.

Die informatievoorziening, zelfs over het gebrek aan informatie, zorgde ervoor dat wij ons gehoord, gesteund en serieus genomen voelden en dus het feit dat we stil in een weiland stonden en afspraken niet konden nakomen voor lief konden nemen.

Dat is iets dat de mensen achter weblog even hadden moeten bedenken. Geef af en toe de informatie, zelfs al is het dat je het nog even niet weet.

Ik heb er genoeg van en heb besloten over te stappen. Ik baal daar natuurlijk van, ik begon net een leuk bezoekersgemiddelde op te bouwen en nu mag ik opnieuw beginnen. Aan de pluskant vind ik, na een uurtje rondkijken, blogspot erg overzichtelijk en hoop hier verder te kunnen gaan.

Mij rest nu eerst de boel weer uit te zoeken en het nieuwe systeem te leren kennen, en natuurlijk weer nieuwe stukjes schrijven. Informatie geven, zelfs al is het over niets.